To tylko jedna z 11 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Celem ćwiczenia jest zapoznanie się z laboratoryjnymi metodami wyznaczania trwałości węzłów trybologicznych : oceny odporności na zużycie materiałów podczas tarcia oraz oceny ich twardości.
W pierwszej części znajduje się teoria niezbędna do wykonania ćwiczenia. W części teoretycznej znajdują się informacje na temat: co to jest trybologia, jak się wyznacza ilościowe zużycie elementów, co to jest metoda wagowa, jakie urządzenie służy do pomiaru zużycia ściernego, jak wygląda tester T-07, czym jest twardość, co to jest skala twardości Vickersa.
Kolejna część to przebieg ćwiczenia. W tej części można znaleźć: otrzymane wyniki czyli twardość, zużycie wagowe próbek, intensywność zużycia próbek i wymiary próbek, obliczanie zużycia wagowego próbki, obliczenia prędkości tarcia, obliczenia drogi tarcia, obliczanie kąta, obliczanie powierzchni zużycia, obliczanie naprężeń nominalnych na powierzchni styku, obliczanie intensywności zużycia próbki. Na końcu sprawozdania znajduje się krótkie podsumowanie.
UNIWERSYTET WARMIŃSKO-MAZURSKI
WYDZIAŁ NAUK TECHNICZNYCH
Edukacja techniczno - informatyczna
Eksploatacja maszyn i urządzeń
Sprawozdanie z tematu:
Ocena trwałości węzłów tribologicznych
Opracowali:
Olsztyn 2010
1) Cel ćwiczenia:
Zapoznanie się z laboratoryjnymi metodami wyznaczania trwałości węzłów trybologicznych : oceny odporności na zużycie materiałów podczas tarcia oraz oceny ich twardości.
2)Wprowadzenie teoretyczne:
Trybologia jest nauką o tarciu i procesach towarzyszących tarciu. Nazwa wywodzi się od greckich słów tribos- tarcie i logos- nauka. Trybologia zajmuje się badaniem zjawisk fizycznych(mechanicznych , elektrycznych , magnetycznych).
W badaniach trybologicznych dokonuje się pomiarów:
-siły i momentu tarcia
-temperatury w obszarze tarcia
-temperatury elementów współpracujących maszyny
-ilościowego zużycia elementów
Ilościowe zużycie elementów wyznacza się za pomocą metody wagowej. Polega ona na ważeniu badanej próbki przed i po próbie pracy. Różnica masy próbki odniesiona do drogi tarcia , pracy tarcia albo czasu pracy skojarzenia, przedstawia średnią intensywność zużywania materiałów współpracujących. Masę próbki mierzy się z dokładnością uzależnioną od konstrukcji wagi. Do ujemnych cech metody wagowej należy niemożność ciągłej rejestracji ubytku masy badanej próbki oraz niemożność oceny stopnia równomierności ubytku masy próbki na całej powierzchni badanej. Metody wagowej nie można stosować bez demontażu badanych elementów , a więc różną intensywność zużywania skojarzenia przed i po demontażu. Do oceny zużycia elementów o znacznych masach metoda wagowa nie jest stosowana ze względów na konstrukcję wag(pomiar stosunkowo małej masy produktów zużycia w odniesieniu do znacznej masy badanego elementu). Często metoda wagowa jest stosowana jako metoda kontrolna lub wzorująca inne metody badania zużycia.
Waga stosowana do pomiaru masy próbek:
Do pomiaru zużycia ciernego służy tester T-07. Przeznaczony on jest do oceny odporności na zużycie materiałów i pokryć metalowych podczas tarcia o luźne ścierniwo. Zasada badania polega na tym , że w jednakowych warunkach pracy(prędkość i obciążenie) dokonuje się tarcia próbek wykonywanych z badanego i wzorowanego materiału o cząstki ścierne podawane do strefy styku tarcia, oraz wykonuje pomiar i porównanie zużycia próbek-wzorcowej i z badanego materiału.
Podstawowe zalety testera T-07 to:
(…)
… napędu , obciążenia i podawania materiału ściernego
- łatwość obsługi ,polegająca na prostej wymianie próbek sposobie obciążenia , regulacji ilości podawanego materiału ściernego
-proste urządzenie sterujące
Tester T-07 stosowany przy ilościowym zużyciu elementów:
Twardość jest to cecha ciał stałych świadcząca o podatności lub odporności na odkształcenia powierzchni , zgniecenie lub jej zarysowanie m pod wpływem zewnętrznego nacisku. Twardość materiału mierzy się za pomocą sklerometru i mikrotwardościomierza. Twardość jest istotną cechą materiałów konstrukcyjnych. Dla każdego z tych typów materiałów utworzono odpowiednie metody klasyfikacji i pomiarów twardości.
Skala twardości Vickersa jest to skala oznaczenia twardości metali na podstawie testu dokonanego metodą Vickersa. Twardość według skali Vickersa oznacza się HV i leży w zakresie 80 do 700. Pomiaru twardości metodą Vickersa dokonuje się diamentową czworościenną piramidą o kącie rozwarcia pomiędzy ścianami 136o. Nacisk dobierany jest od 1 do 100 kilogramów siły i wykonuje się go aparatem Vickersa. Metoda Vickersa łączy w sobie cechy metody Brinella i Rockwella. Używana jest jedna skala uniwersalna dla wszystkich klas materiałów jak w metodzie Brinella , lecz możliwe jest badanie próbek bardzo cienkich jak w metodzie Rockwella. Podobnie także jak w ostatniej jest mało inwazyjna i nadaje się do stosowania przy badaniu gotowych wyrobów (głownie pokryć metalicznych związanych z obróbką powierzchniową jak : cyjanowanie, nawęglanie , kaloryzowanie oraz cienkich powierzchni metalicznych- platerowanie). Pomiar metodą Vickersa obdarzony…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)