To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
KUMULACJA ROSZCZEŃ
Swoje uzasadnienie znajduje w ekonomice procesowej.
Jej istota sprowadza się do tego, że powód w jednym pozwie przeciwko temu samemu pozwanemu dochodzi kilku samodzielnych roszczeń. Roszczenia te nie muszą pozostawać ze sobą w związku, nie muszą być oparte na tej samej lub analogicznej podstawie faktycznej lub prawnej. Możliwe jest zatem dochodzenie w jednym procesie kilku samodzielnych powództw, nawet o różnym charakterze (zasądzenie, ukształtowanie), jeżeli zgodna jest tożsamość podmiotów tych praw w odniesieniu do sytuacji procesowej (powoda i pozwanego).
Przesłanki dopuszczalności kumulacji - łączność przedmiotowa:
tryb postępowania
- nie można łączyć spraw rozpoznawanych w procesie i postępowaniu nieprocesowym, wyłączona jest również dopuszczalność objęcia jednym pozwem roszczenia z postępowania zwykłego, z roszczeniem należącym do postępowania szczególnego (odrębnego) oraz roszczeń nadających się do dochodzenia w różnych postępowań odrębnych - z wyjątkiem sytuacji, gdy jest to dopuszczalne na mocy szczególnego przepisu (np. 58 kro, gdy sąd orzeka o rozwodzie i wspólnym majątku małżonków). W wypadku kumulacji roszczeń ustawodawca przyjął szczególnie unormowany tryb postępowania.
właściwość sądu
- jeżeli roszczenia są jednego rodzaju kumulacja będzie dopuszczalna pod warunkiem, że sąd jest właściwy ze względu na ogólną wartość dochodzonych roszczeń.
Gdy roszczenia są różnego rodzaju, sąd musi być właściwy dla każdego z połączonych roszczeń.
Istnienie przesłanek kumulacji sąd bada z urzędu. Tryb i właściwość sądu należą do kategorii przesłanek procesowych względnych, dlatego też stwierdzenie niedopuszczalności kumulacji w żadnym razie nie uzasadnia odrzucenia pozwu - sąd roszczenia rozdzieli i przekaże do rozpoznania we właściwym trybie (art. 201 kpc), ewentualnie przekaże je w razie potrzeby innemu właściwemu sądowi.
Skutek kumulacji: przeprowadzenie wspólnej rozprawy, co do wszystkich roszczeń dla jednego
postępowania dowodowego.
Z uwagi na to, że każde z roszczeń jest roszczeniem samodzielnym, sąd musi o każdym z nich orzec w wyroku. W wypadku natomiast dostatecznego rozpatrzenia niektórych żądań spośród skumulowanych, sąd ma możliwość wydania wyroku częściowego (art. 317 §1 kpc). Kumulacja roszczeń pozwala również sądowi zarządzić oddzielną rozprawę co do jednego lub liku roszczeń połączonych w jednym pozwie (art. 218 kpc).
W postępowaniu uproszczonym jednym pozwem można dochodzić tylko jednego roszczenia (art. 5053 kpc). Dopuszczalne jest jednak połączenie kilku roszczeń w jednym pozwie, ale tylko wtedy, gdy wynikają z tej samej umowy lub umów tego samego rodzaju. Jeżeli powód dochodzi części roszczenia, to sprawa podlega rozpoznaniu w postępowaniu uproszczonym tylko wtedy, gdy to postępowanie byłoby właściwe dla całego roszczenia wynikającego z faktów przytoczonych przez powoda (dotyczy to już rozdrobnienia).
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)