Praca została przygotowana na przedmiot historia powszechna XX wieku. Zajęcia odbywają się na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu, a prowadzi je dr Sylwia Grochowina.
Informacje zawarte w notatce to: hitlerowska polityka kulturalna, sztuka zdegenerowana, urzędy, film, muzyka, malarstwo, dziedziny sztuki.
Kultura i sztuka w III Rzeszy
Wstęp.
U podstawy hitlerowskiej polityki kulturalnej tkwił spotęgowany do najwyższego stopnia nacjonalizm. Przyjęto zasadę, że niemiecka kultura ze swoimi wspaniałymi osiągnięciami nie może egzystować obok innych kultur, lecz musi być ponad nimi. Opierając się o kryteria rasowe i narodowościowe wynaleziono ich podstawy wartościowania. Oczywiście najwyżej oceniano kulturę tych krajów, które należały do „wielkiej rodziny krajów germańskich”, zaś końcowe miejsce zajmowały ludy słowiańskie, azjatyckie, murzyńskie oraz bez wątpienia Żydzi. W propagowaniu wielkości Niemiec chciano wykorzystywać i wykorzystywano olbrzymi dorobek kultury niemieckiej. Goebbels hitlerowski minister propagandy podczas przemówienia w dniu 21 maja 1939 w Dusseldorfie w momencie, kiedy edukowani w duchu szowinizmu Niemcy mieli poczuć się narodem panów i nawet w odbiorze muzyki przewyższać inne narody mówił, że „.. Bez Niemiec, bez ich wielkich mistrzów, którzy ze swoimi porywającymi symfoniami i wspaniałymi operami opanowali muzyczne repertuary wszystkich ludów i narodów, światowa muzyka nie byłaby do pomyślenia…” oraz „ Właściwie, to my jesteśmy wybranym narodem świata nie tylko ze względu na muzyczną twórczość, ale również z uwagi na uzdolnienia o odbioru tej muzyki. Naród niemiecki posiada dar, wrodzoną naturalną, wypływającą samą siebie absolutną muzykalność…” W całej niemal Europie kulturę niemiecką w nazistowskim wydaniu rozpowszechniały radio, film, książki, zespoły muzyczne i teatralne. Militaryzm i apologia wojny były jednym z głównych tematów inspirowanej twórczości: sztuk pięknych, filmu, dramatu, muzyki, a przede wszystkim literatury pięknej. Dążono do dominacji sztuki niemieckiej, minister propagandy Goebbels zamierzał utworzyć wspólną organizację kulturalną, której kierownictwo miało spoczywać oczywiście w rękach niemieckich, prace nad powołaniem do życia Międzynarodowej Izby Kultury podjęto wiosną 1941 roku. W pierwszej kolejności planowano nawiązanie indywidualnych kontaktów z poszczególnymi osobistościami, z organizacjami kulturalnymi za granicą oraz znalezienia ludzi gotowych do współpracy przy tworzeniu tej międzynarodowej instytucji ( Belgia, Holandia, Dania, Norwegia oraz kraje sprzymierzone z Trzecią Rzeszą) Do realizacji tego projektu nie doszło, na przeszkodzie stanęły trudności organizacyjne przede wszystkim także wojna z ZSRR. Gobebbels jednak musiał zadowolić się rozwiązaniami cząstkowymi, dlatego też całokształt oficjalnego życia kulturalnego podporządkowany został szowinistycznym, zaborczym a wreszcie i zbrodniczym celom hitleryzmu. Wszelkie zjawiska w sferze życia kulturalnego, które odpowiadały tym celom były szczególnie eksponowane i szeroko przekazywane. Dzieła popierane przez władze hitlerowskie miały być kierowane do niewyrobionych odbiorców i przede wszystkim jak już wspomniałam gloryfikować rasę germańską. Sprowadzono kulturę i sztukę do narzędzi propagandy, ponadto miała być ona „czysta rasowo”, dlatego eliminowano z życia kulturalnego eliminowano z życia kulturalnego osoby niewykazujące cech typowo aryjskich.
(…)
… dysponowała ponadto wieloma świetnymi aktorami, którzy mieli ugruntowaną sławę, nie tylko w aktorstwie filmowym, ale również dramatycznym, operowym, czy operetkowym. Do rzędu najwybitniejszych zaliczał się Emil Jannings ( Portier z hotelu Atlantic), który jako jedyny wśród niemieckich aktorów zdobył za swoją grę Oskara, wybitny aktor dramatyczny Heinrich Geogre (Metropolis, Afera Dreyfusa), który należał…
…. W Trzeciej Rzeszy produkowano filmy dokumentalne, oświatowe, adaptacje dzieł literackich, rozrywkowe, Filmy dokumentalne produkowane w Trzeciej Rzeszy służyły bezpośrednio szeroko pojętej informacji politycznej. Informacje te wykorzystywano dla zbieżnej z potrzebami hitleryzmu interpretacji zjawisk i wydarzeń politycznych. Filmowa dokumentalistyka prezentowała szeroki zakres tematyczny, głownie: apoteozę partii hitlerowskiej, informacje o wydarzeniach w życiu państwowym oraz reklamowanie osiągnięć wreszcie też bezpośrednia służba w propagandzie militaryzmu i rasizmu. Szczególną rolę odgrywały filmy dokumentalno - historyczne. Jako przykład można wskazać film zatytułowany Krwawiące Niemcy, który pokazywał drogę rozwojową Niemiec od czasów utworzenia cesarstwa w 1871 do objęcia władzy przez nazistów…
… uroczystościach, popisał się pod potępieniem Thomasa Manna, spotykał się z przywódcami NSDAP. Jednak nie zawsze postępował tak haniebnie, odmówił on udziału w oczyszczaniu życia muzycznego z Żydów, unikał podpisywania dokumentów, które powodowałyby usuwanie Żydów z Izby Muzycznej. Przez jakiś czas naziści prowadzili teczkę Straussa, w której zbierano materiały na temat jego sprawowania. Przed polityką starł…
…. Na partyturze Miserae Hartmann zamieścił inskrypcję: „ Moim przyjaciołom, których setki zginęły… Dachu 1933/1934”. Antynazistowskiej działalności jego nie zauważyli działacze NSDAP. W dniach od 22 do 29 maja 1938 roku w Düsseldorfie odbyły się Dni Muzyki Rzeszy pod patronatem i z udziałem Goebbelsa. Z tej okazji zorganizowano także wystawę " muzyki zdegenerowanej” Wystawa została zorganizowana przez Hansa…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)