To tylko jedna z 6 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Kultura i sztuka 20-lecia międzywojennego Wiek XX z pewnością zostanie zapamiętany jako wiek wojen światowych, wiek wielkich systemów totalitarnych wyniszczających człowieka. Wiek, w którym państwa nieustannie walczyły ze sobą o przewagę w świecie i panowanie nad innymi. Walka ta w decydujący sposób wpłynęła na rozwój nauki, kultury i techniki Jest rzeczą powszechnie wiadomą, że walka między państwami nie redukuje się tylko do starć militarnych, lecz toczy się jeszcze na płaszczyźnie ideologicznej i naukowej. O przewadze danego państwa w dzisiejszym świecie w znacznym stopniu decyduje nie ilość armat, lecz wielkość kultury, skomplikowana technologia będąca w jego posiadaniu, poziom wykształcenia społeczeństwa, poziom jego świadomości i zamożności. Rozwój literatury i sztuki. Literatura i sztuka na początku XX wieku była bezpośrednią spadkobierczynią literatury i sztuki dziewiętnastowiecznej. Przodującą rolę w rozwoju twórczości artystycznej odgrywała Francja. Malarstwo Sztuka odchodziła od fotograficznego odtwarzania świata. W związku z rozwojem techniki miała ona pokazywać raczej różnice i dysonanse w świecie. Pierwotne odejście od fotograficznego oddawania świata dostrzec możemy już u impresjonistów. Uwieczniali oni dość subiektywny obraz, odczucia chwili, rezygnowali więc z obiektywnego spojrzenia. W malarstwie XX wieku obraz może być odbiciem prywatnego świata autora. Pojawiają się przedmioty i relacje między nimi, które normalnie nie występują w rzeczywistości. Postępowała dezintegracja tradycyjnych stylów. Po symbolizmie, kubizmie, ekspresjonizmie nadszedł prymitywizm, dadaizm, abstrakcjonizm, surrealizm, konstruktywizm. Do czołowych twórców-eksperymentatorów należeli między innymi: Wassily Kamdiński (Rosjanin), Amadeo Modieliani (Włoch), Salwador Dali (Hiszpan). Stolicą twórczości nadal pozostawała Francja. Pojawiają się pierwsze nowatorskie próby przedstawiania świata widzianego oczami dziecka. Często twórcy wyrażali swe zainteresowanie pierwotnymi kulturami (tzw. prymitywizm). Dla rozwoju sztuki duże znaczenie mieli twórcy XIX wieku : - V. van Gogh (twórca ekspresjonizmu) - P. Gouguin (-II- surrealizmu) - P. Cezanne (kubizm). Vincent van Gogh wykorzystywał przeciwstawne kolory i nierealistyczne kształty. Jego obrazy odtwarzały wnętrze artysty, oddawały istniejące dysonanse. Postacie na portretach są pełne ekspresji, wyrażają różne uczucia i stany emocjonalne, np. strach, radość, smutek. Współcześni (XX wieczni) ekspresjoniści to Munch i Kokoszka. Surrealizm Gouguin był prekursorem surrealizmu. Był zwolennikiem używania wielu barw. Wyjechał na Taiti, zafascynowany tamtejszą kulturą. XX wieczni surrealiści to S. Dali i Max Ernst. Wykorzystywali oni odkrycia Freuda, penetrując podświadomość. Sięgali po senną poetykę i wizyjność, często szokowali skojarzeniami, fantastyką, udziwnieniami odległymi od rzeczywistości.
(…)
… się coraz częściej tematem powieści. Po I wojnie światowej życie kulturalne pozostawało pod głębokim wpływem nastrojów powojennych, które sprzyjały kwestionowaniu tradycyjnych wartości i przyspieszały już istniejące tendencje odśrodkowe. Ton niepokoju i pesymizmu narzucił Oswald Spengler w „Der Untergang des Abendlanden” („Upadek Zachodu” 1918r.) Nadejście komunizmu sprawiło podniecenie wielu zachodnich…
…, sześcianów, stożków i walcy. Dlatego też postacie na jego obrazach uległy geometryzacji. Inni kubiści to P. Picasso i G. Braque. Nazwa "kubizm" pochodzi od franc. cube - sześcian. Najsławniejsze dzieła (malarskie i rzeźbiarskie) związane z kubizmem :
* Panny z Awinionu Pablo Picasso to jeden z najsłynniejszych obrazów kubistycznych, choć należy też do jednych z pierwszych dzieł tegoż ruchu. Następuje…
…. Według przekazów, nazwa ruchu wzięła się od słowa "dada", wybranego przez rumuńskiego poetę Tristana Tzara na chybił trafił ze słownika i oznaczającego w języku francuskim drewnianą zabawkę, konika lub gaworzenie dziecka - jest to jednakże tylko jedna z wersji historii tego terminu. Tak naprawdę sami dadaiści nie potrafili ustalić kto, kiedy i w jakich okolicznościach go wymyślił oraz jaki jest jego prawdziwy…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)