To tylko jedna z 4 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Kształtowanie schematów statycznych układów poprzecznych hal
W kształtowaniu schematów statycznych układów poprzecznych hal przyjmuje się sztywne lub przegubowe połączenia prętów ze sobą lub z fundamentem. Z uwagi na duże przemieszczenia układów przechyłowych (jakim są ramy poprzeczne hal) o węzłach podatnych takich rozwiązań się nie stosuje (rys. 1.9h). Jednak możliwe jest wykorzystanie w analizach statyczno-wytrzymałościowych pewnej sztywności zamocowania tzw. przegubów technicznych [7], Rzeczywiste rozwiązania konstrukcyjne połączeń uważanych za przegubowe (przegubów technicznych) wykazują bowiem pewien stopień utwierdzenia pręta w węźle. Dowiodły tego badania doświadczalne połączeń przegubowych (przegubów technicznych) o najczęściej stosowanych rozwiązaniach konstrukcyjnych. Znajomość ścieżek równowagi statycznej takich połączeń umożliwia uwzględnienie ich podatności w schematach statycznych wyznaczania sił wewnętrznych i przemieszczeń ustroju [6], [7], [40]. Przyjęcie takich precyzyjniejszych modeli obliczeniowych opisujących sztywności i przemieszczenia węzłów i styków prowadzi do dokładniejszego określenia wytężenia konstrukcji.
Zagadnienie identyfikacji i odwzorowania konstrukcyjnego schematów statycznych hal jest jednym z ważniejszych w projektowaniu. Konstrukcja jest wytężona i zachowuje się nie według założonych i obliczonych schematów statycznych, lecz odpowiednio do przyjętych rozwiązań konstrukcyjnych. Stąd też jest szczególnie ważne właściwe odwzorowanie konstrukcyjne przyjętych teoretycznych modeli obliczeniowych. Jednym z podstawowych warunków w zakresie bezpieczeństwa projektowania jest zapewnienie konstrukcji (w tym połączeniom i stykom) odpowiedniej nośności i sztywności, zgodnych z założeniami oraz obliczeniami statyczno-wytrzymałościowymi. Wymagania te nie zawsze są spełniane w projektowaniu złączy z powodu braku znajomości zachowania się węzłów i styków pod obciążeniem oraz oceny nośności i zasad doboru połączeń w budowlanych konstrukcjach stalowych. Wiedza z tej dziedziny jest niezbędna do poprawnego obliczania i konstruowania szkieletów nośnych hal.
Przy sztywnych połączeniach słupów z fundamentami hal zachodzi konieczność skonstruowania tych połączeń tak, aby przenosiły one prognozowane, ekstremalne momenty zginające M, siły osiowe N i poprzeczne V. Konstrukcja takich połączeń wymaga odpowiedniego ukształtowania zarówno podstawy słupa (z odpowiednimi żebrami i usztywnieniami), jak i zakotwienia w fundamencie (otwory na kotwy, elementy zaczepowe, kotwy). Przeniesienie momentów zginających ze słupów na grunt wymaga zazwyczaj dużych wymiarów fundamentów. Dlatego nie jest zalecane stosowanie sztywnych połączeń słupów z fundamentami w przypadku posadowienia hali na słabych gruntach. Sztywne zamocowanie słupa w fundamencie jest często przedsięwzięciem złożonym konstrukcyjnie i technologicznie (w porównaniu z połączeniem przegubowym), co wiąże się z większym kosztem inwestycji. Takie rozwiązania stosuje się między innymi przy projektowaniu hal przemysłowych obciążonych suwnicami pomostowymi (z tzw. transportem podpartym), gdy występują korzystne warunki posadowienia, a także obiektów, w których należy ograniczyć przemieszczenia poziome.
(…)
….
Przegubowe połączenia słupów z fundamentami są rozwiązaniami stosunkowo prostymi pod względem konstrukcyjnym i technologicznym. Ponadto można wówczas przyjąć mniejsze wymiary fundamentu w rzucie. Stąd też realizacja takich połączeń jest tańsza niż wykonanie sztywnych połączeń słupów z fundamentami (mniejszy zakres robót ziemnych i betonowych).
Słupy i rygle układów poprzecznych hal mogą być pełnościenne…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)