To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Majewska. Notatka składa się z 2 stron.
KRZYWA PHILIPSA W UJĘCIU NEOKEYNESISTÓW I W UJĘCIU ORYGINALNYM (w ujęciu oryginalnym) Krzywa Phillipsa ma nachylenie ujemne. Z jej przebiegu wynika, że początkowo ograniczenie stopy bezrobocia wiąże się z niewielkim tylko wzrostem stopy inflacji. Każde dalsze ograniczanie bezrobocia powoduje jednak coraz szybszy wzrost inflacji. Przebieg krzywej Philipsa wskazuje, że w rozwiązaniach dotyczących gospodarki można wybierać między niższą stopą bezrobocia a wyższą stopą inflacji. W oparciu o wnioski płynące z przebiegu krzywej Phillipsa prowadzona była polityka walki ze wskazanymi plagami ekonomicznymi w wielu krajach świata w latach 60-tych. Jeżeli nadmiernie rosła stopa bezrobocia, zwiększano wydatki z budżetu państwa oraz ułatwiano przedsiębiorstwom dostęp do kredytu. To oczywiście powodowało wzrost stopy inflacji, który jednak był przyjmowany jako konieczny koszt złagodzenia bezrobocia. Nowe, niekorzystne zjawiska gospodarcze, które pojawiły się w świecie w latach 70-tych, przyniosły wątpliwości dotyczące teorii Phillipsa. Bardzo szybkiemu w tym czasie wzrostowi stopy inflacji nie towarzyszył już niestety spadek stopy bezrobocia. Ze względu na to, że wysokiemu poziomowi inflacji towarzyszył zastój gospodarczy, sytuację tę nazwano stagflacją . Zjawisk typowych dla stagflacji nie dało się już wyjaśnić w oparciu o oryginalne ujęcie krzywej Phillipsa. (w ujęciu neokeynesistów) Neokeseniści nie porzucili idei krzywej. Koncepcję Phillipsa- opartą o ujęcie inflacji popytowej- uzupełnili o wyjaśnienia skutków nałożenia się inflacji w ujęciu kosztowym na inflację popytową. W ujęciu graficznym takie nałożenie się powoduje przesunięcie krzywej Phillipsa, w górę. Obrazuje to krzywa Ph2. Wykreślając krzywą Ph2, która odzwierciedla nałożenie się inflacji kosztowej na popytową, neokeynesiści uzasadniali zjawisko związane ze stagflacją. Mimo wzrostu inflacji bezrobocie nie spada, a nawet wykazuje tendencję wzrostową- występuje więc sytuacja stagflacji. LUKA DEFLACYJNA, PARADOKS OSZCZĘDNOŚCI Luka deflacyjna jest to stan braku równowagi rynkowej wyrażający się istnieniem nadwyżki globalnej podaży nad globalnym popytem (tzw. niedobór popytu). W gospodarce rynkowej zjawisko luki deflacyjnej inicjuje proces dostosowawczy przejawiający się obniżką ogólnego poziomu cen. W Wyniku czego popyt wzrasta, podaż obniża się a rynek wraca do stanu równowagi. W gospodarkach planowych luka deflacyjna nie występuje. Istotą paradoksu oszczędności jest stwierdzenie, że w przypadku luki deflacyjnej wzrost skłonności do oszczędzania prowadzi do spadku dochodu społecznego, a tym samym do spadku rozmiarów oszczędności.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)