To tylko jedna z 5 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Kryzys w drugiej połowie życia: To pojęcie zostało wprowadzone przez Junga, który twierdzi, że w drugą połowę życia wkraczamy nieprzygotowani bo nie ma kolegiów dla 40-latków tak jak są kolegia dla osób młodych. Jung pisze, że nie można żyć wieczorem z rannym programem. To co było ważne rano staje się nie ważne wieczorem. Punktem krytycznym wg Junga jest dzień gdy człowiek sobie uświadomi nieuchronność własnej śmierci. Wtedy właśnie rozpoczyna się kryzys drugiej połowy życia. Jung twierdzi, że pierwsza połowa życia ma zupełnie inne zadania niż druga połowa. W pierwszej połowie życia zadaniem jest adaptacja do warunków życia i kompromis wobec wymagań innych ludzi. Inaczej także przebiega rozwój w tych dwu okresach życia. W pierwszej połowie rozwój to głównie rozwój ego. Ego jest świadome. W drugim okresie następuje głównie rozwój self czyli rozwój całej osobowości. Jung w przeciwieństwie do Freuda, który uważał iż rozwój kończył się w dzieciństwie, twierdził iż rozwój to proces indywiduacji i trwa całe życie.. Do procesu indywiduacji wprowadza się coraz więcej elementów podświadomych- wg. Junga jedną z części osobowości jest cień, w którym ukryte są nasze negatywne cechy i człowiek musi zaakceptować te cechy czyli te części podświadome muszą być wprowadzone w świadomość i to jest warunek rozwoju. W pierwszej połowie życia poprzez adaptację do warunków życia następuje rozkwit osobowości. Jung twierdził, że rozwój ego w pierwszej połowie życia przebiega w odpowiedzi na pewne wydarzenia. Tożsamość człowieka bowiem kształtuje się w odpowiedzi na pytania: kontakty z jakimi ludźmi sprawiają mi radość?, jaka praca mi odpowiada?. Tożsamość kształtuje się więc w związku z innymi ludźmi. Część osobowości odpowiedzialna za kontakty z innymi to persona . Jest to maska, którą nosimy w relacjach interpersonalnych, ludzie znają nas z tej maski. Następuje drugi etap: przejście z dzieciństwa do młodości to powtórne narodziny wg Junga.
Małe dziecko nie potrafi oddzielić siebie od rodziców. Potem następuje psychiczny poród i rodzi się nowy człowiek. Może tu jednak pojawić się wiele błędnych założeń- niektórzy mają wobec siebie zbytni obiektywizm (Karolina z B. B.), inni w ten okres wkraczają z niewiarą we własne możliwości, inni nie doceniają trudności.
W drugiej połowie życia następuje rozkwit osobowości(od 35 r.ż.). Energia zostaje przeznaczona do rozwoju wewnętrznego(przedtem była wykorzystywana do adaptacji).
Allport podzielił życie na sfery życia według motywów dominujących w danym etapie życia. Pierwszy motyw w życiu to przyjemność czyli dziecko robi wszystko co sprawia mu przyjemność i niektórzy z tego nie wyrastają. Drugi dominujący motyw to lata 20te życia i jest to motyw kariery, wtedy wybieramy zawód. Wchodzi się też w związki małżeńskie czyli to taki okres sukcesu. Następnie w latach
(…)
… jako osoby cierpiącej na chorobę alkoholową i niewłaściwe jest ujmowanie go jako osoby dotkniętej deficytem rozwoju moralnego. Proponuje się aby alkoholizm traktować jako chorobę porównywalną z nadciśnieniem tętniczym. Wczesne bowiem wykrycie nadciśnienia wymaga zmiany stylu życia, wraz ze zwiększeniem ciśnienia potrzebna jest opieka lekarska. W alkoholizmie jest podobnie- cierpiący jest także bezradny…
… z osiągnięć wieku średniego. Można również przyjąć postawę obronną. Pojawić się mogą objawy hipochondrii lub mogą pojawić się poza małżeńskie ekscesy seksualne. Wspólny mianownik to brak prawdziwej radości życia. Rzeczywista słabość, bezradność kompensowana jest iluzorycznym poczuciem siły, rozwój osobowości jest wtedy zablokowany. Pozytywne rozwiązanie kryzysu drugiej połowy życia to głównie transformacja…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)