To tylko jedna z 4 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Jerzy Prokopiuk C.G.JUNG, CZYLI GNOZA XX WIEKU C.G.JUNG: Archetypy i symbole Spotkał Freuda w 1907 roku. Był twórcą metody skojarzeń słownych i pojęcia kompleksu.
Lata 1912 - 1918 Zerwanie z Freudem. Był już wtedy człowiekiem całkowicie ukształtowanym. Światopogląd i wpływy, które go uformowały: Religia protestancka (Luter, Kalwin) - absolutna zależność człowieka od Boga - wpływ niemieckiej mistyki - Mistrz Eckhart Niemiecka filozofia idealistyczna - Kant, Hegel + Schopenhauer, Nietzsche; Literatura - twórczość wielkich niemieckich romantyków i klasyków - Goethe, Schiller
Sfera nauki - przyrodoznawstwo (Darwin), genetyka (Mendel, Morgan); nauki humanistyczne - antropologia, prehistoria, etnologia; religioznawstwo, socjologia, historia; Psychologia i psychiatria akademicka, parapsychologia. W 1907 (spotkanie z Freudem) Jung uważany był za badacza nieświadomości, twórcę pojęcia kompleksu i tzw. Metody skojarzeń słownych
Mimo związku z psychoanalizą Jung nigdy nie uznał doktryny Freuda w całości: Własna koncepcja myślenia symbolicznego i przeprowadzenie paraleli między fantazjami współczesnych nam psychotyków a mitami ludów pierwotnych
Rozszerzenie teorii libido - teraz jako „ogólna energia psychiczna”
Odrzucenie teorii seksualizmu dziecięcego i znaczenia Kompleksu Edypa, stłumienia i tabu kazirodztwa
Krytyka wyłącznego doszukiwania się przyczyn choroby w dzieciństwie
Prospektywny i kompensacyjny charakter nieświadomości
Wrodzony charakter społecznych impulsów człowieka
Istotna rola doświadczeń religijnych w naszym życiu
Postulat humanizacji stosunków pomiędzy lekarzem a pacjentem - gwarant udanej terapii
Poszczególne etapy jego przemiany znajdowały odbicie w jego snach - był to proces analogiczny do tych znanych etnologom i religioznawcom.
Podkreślał potrzebę (umiejętność) odróżniania treści świadomych od nieświadomych (poprzez ich bezpośrednią personifikację i nawiązanie z nimi kontaktu). W tym procesie groziło mu niebezpieczeństwo psychotycznej dezintegracji. Zrozumiał, że celem rozwoju psychicznego jest jaźń - dzięki temu odzyskał wewnętrzny spokój (rysował symbole mandaliczne, które zdawały mu się odpowiadać jego sytuacji wewnętrznej). Od tego momentu próbował rozciągnąć własne doznania na wszystkich ludzi. „Ten kto nie traktuje zdobytego poznania jako obowiązku moralnego, ulega pokusie pychy.” Proces indywidualizacji - dana każdemu człowiekowi możliwość rozwoju; ma na celu przekształcenie psychiki jednostkowej w psychiczną całość.
(…)
… rzeczywistość psychiczna (tożsamość przedmiotu i podmiotu); wyłania się dzięki oddziaływaniu środowiska naturalnego i społecznego - ego człowieka.
Ego - zespół wyobrażeń, który stanowi centrum pola świadomości i posiada wysoki stopień ciągłości i tożsamości. Jego zadaniem jest uwolnienie się od jaźni, nieświadomości zbiorowej - zdobycie pełnej autonomii. Dwa zasadnicze typy postaw:
Ekstrawertyczny - odśrodkowy…
… - pojawia się poczucie braku pełni, pustki, osamotnienia i niepewności połączone z utrata sensu i wartości zycia. Nerwica w znaczeniu pozytywnym może się stać motorem do dalszych działań. Proces indywidualizacji w drugiej fazie życia przebiega w sferze nieświadomości zbiorowej, w świecie archetypów i symboli , w przeciwieństwie do pierwsze fazy wiedzie on od ego do jaźni. Nieświadomość zbiorowa…
… i nie zrealizowanych właściwości psychicznych jednostki. Jest to personifikacja nieświadomości zbiorowej; cień kolektywny. Poradzenie sobie z własnymi problemami jest tu osiągnięciem na skalę społeczną i indywidualną. Warunek konfrontacji z dalszymi kręgami naszej psychiki. Zróżnicowanie animy/animusa
Anima / Animus - „obraz duszy”; obraz drugiej płci, który nosimy w sobie zarówno jako jednostki…
… i integrację dotychczas nieświadomych, głębszych tresci własnej psychiki, manifestującej się w formie snów, fantazji, wizji
Czynnik gwarantujący powodzenie:
Unikanie skostnienia ego (brak przemiany wywołujący nerwicę)
Unikanie zniszczenia „ja” (psychoza)
- zachowanie ego z jednoczesnym pogłębieniem go i rozszerzeniem w dialogu z „psychiką potencjalną” - świadomość + nieświadomość (warunek niezbędny…
… autonomii i hegemonii w psychice, poszerzenie pola świadomości i zróżnicowanie typu postawy. Rozwój człowieka ma przez to charakter zdecydowanie jednostronny. Człowiek zaniedbuje przez to tzw. Nieświadomość indywidualną (są to te treści psychiczne, które w toku rozwoju zostały biernie pominięte: typy postawy, funkcje psychiczne, wewnętrzny odpowiednik persony - dusza (anima lub animus) jako funkcja…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)