To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Krytyka Habermasa: Odróżnienie techniki od praktyki, chce wprowadzić do praktyki społecznej technikę. Trudno jest wytworzyć idealne społeczeństwo, gdyż ludzie w historii sami się organizują. Emancypacja ze wszelkiego zniewolenia staje się inżynierią społeczeństwa, a inżynier nie może panować nad rzeczywistością, która jest nieprzewidywalna. Kompetencja ekspertów miałaby zastąpić rozum polityczny, którym się posługuje każdy z nas, ale nie zastąpi bo wszyscy jesteśmy odpowiedzialni za wspólną rzeczywistość
Rozum socjologiczny jest wyższy, lepszy od tego, który ma każdy z nas. Można raz na zawsze wyeliminować wszelkie emocjonalne motywy, przesądy (założenia z których nie zdajemy sobie sprawy). Habermas walcząc z przesądami sam im nieświadomie podlega. Odwoływał się do hermeneutyki, kiedy mówi o praktyce społecznej, ale hermeneutyka nie jest nauką o regułach działań społecznych, jest zaś namysłem nad phronesis (nauką praktyczną), jest wiedzą bardziej krytyczną niż wytwórczą. Jego teoria jest teorią krytyczną, ale w rzeczywistości jest wiedzą wytwórczą bo chce wytworzyć społeczeństwo. Żadna filozofia nie rości sobie pretensji, aby zastąpić rozum polityczny, ona ma odsłaniać rzeczywistość, ujmować w pojęcia. Co będzie jak będziemy wyemancypowani?
Nastąpi koniec historii bo społeczeństwo będzie racjonalnie rządzone. Jednakże nie możemy przewidzieć ciągle pojawiających się ograniczeń i zmian w historii. Gadamer mówi, że Habermas jest owładnięty krytyką ideologii. Habermas- przedstawiciel drugiego pokolenia szkoły frankfurckiej (tam wszyscy walczyli z ideologią). Habermas nie bierze pod uwagę warunków ekonomicznych, relacji między rozumem ekonomicznym a społecznym. Jeżeli rozum społeczny przeważa nad ekonomicznym- państwo jest opiekuńcze jeśli jest odwrotnie to cały system nastawiony jest na wytwarzanie potrzeb a nie ich zaspokajanie. W tym kontekście pojawia się pytanie o dobro, ale nie ma nauki, która by pokazała, co jest dobre, bo to kwestia polityczna- ludzie żyjąc pod określonym prawodawstwem muszą wyrazić na nie zgodę.
Paideia - pytania o jakość/ sens życia, nie można badać naukowo- pedagogika to myślenie o wychowaniu. Zawiera pytania o grecki ideał człowieka, osiągnąć go można przez kształcenie najwyższych celów, które stanowiłyby jedność ideału człowieka. Ideał wychowania: odpowiada niemieckiemu słowu: bildung- rodzaj budowania, kształtowania. To wszystko, co nie należy do konieczności życiowych, ale to co należy do jakości życia. KALON- pojęcie piękna, uniwersalne pojęcie metafizyczne. Rzeczy piękne nie są użytkowe, niczemu nie służą. Piękne obyczaje = dobre życie, piękno ściśle wiąże się z dobrem w tym kontekście. AGATON- dobro, idea dobra i piękna przekraczała wszystko co jest względne. Dobro i piękno w sobie- byt ponad wszelkim bytem. Byt zorientowany na jedno dobro pokrywa się z ideą celowościowego porządku
(…)
… ją wielkim szacunkiem (= uprawa roli)
Agrotechnika = agrokultura dziś
Dla Greków uprawa natury do wydzielenia ziemi jej płodów (Hezjod)
…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)