To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Kratownica Grocha
Konstruktor Leon Groch wyszedł z założenia, że najtrudniejszym problemem konstrukcyjnym w drewnianych mostach kratownicowych są połączenia rozciągane. Przyjął w związku z tym schemat Rychtera (rys. 5.31 i 5.32) i wprowadził zasadę, że drewno pracuje na ściskanie, a stal na rozciąganie [41].
Wstawił zatem nie tylko stalowe słupki jak u Howe'a, ale także i stalowy pas dolny, uzyskując przez to ustrój lekki i bardzo prosty w połączeniu.
Schemat kratownicy Grocha przedstawiono na rys. 5.34a, zaś na rys. 5.34b pokazano węzeł górny portalowy, na rys. 5.34c - węzeł górny pośredni, a na rys. 5.34d - węzeł dolny.
Kratownica Rechniewskiego
Poza drewnem, zastosowanie w mostach Rechniewskiego znalazły także stal i beton lekko zbrojony [8].
Kratownice Rechniewskiego wykonywano z okrąglaków i półokrąglaków. Połączenia realizowano za pomocą klocków betonowych zazębionych z wkładkami stalowymi oraz śrub. Myślą przewodnią konstruktora było wprowadzenie okrąglaków do ustrojów kratownicowych. W przypadku połączeń rozciąganych wymagało to jednak rozcinania okrąglaka na plastry w celu wstawienia łączników stalowych, co nastręczało trudności w wykonaniu i było kosztowne.
Wszystkie pręty były drewniane, z okrąglaków i połowizn, a w węzłach zastosowano blachy. Elementy rozciągane, jak pasy dolne i wieszaki, łączono za pośrednictwem blachy stalowej na nity i śruby. Wstawki betonowe miały w węzłach górnych kształt krzyża, a w dolnych wielokrotnych zazębień. Przykład mostu systemu Rechniewskiego pokazano na rys. 5.35.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)