To tylko jedna z 16 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Kotłami parowymi są naczynia ciśnieniowe, których zadaniem jest wytwarzanie z wody, jako cieczy energetycznej, pary o ciśnieniu wyższym od atmosferycznego, przeznaczonej do użytkowania wewnątrz lub zewnątrz naczynia.
Wydajnością kotła nazywamy ilości pary wytworzonej w ciągu jednej godziny. Wydajność kotła oznaczamy literą D, wyrażamy w kg/h lub t/h i mierzymy za pomocą paromierza.
Ciśnienie p pary zawiera się w szerokich granicach: od 50 kPa nadciśnienia w małych kotłach centralnego ogrzewania do 35 MPa w wysokoprężnych kotłach specjalnych. Temperatura t pary sięga od niewiele ponad 100°C aż do 550 ÷ 700°C dla pary wysoko przegrzanej.
Natężenie (masowe) powierzchni ogrzewalnej D/H jest to stosunek wydajności kotła do pola powierzchni ogrzewalnej i wyraża się liczbą kg pary wytworzonej w ciągu jednej godziny w przeliczeniu na 1 m2 powierzchni ogrzewalnej kotła.
Sprawnością ƞ kotła nazywamy stosunek ilości ciepła wyzyskanego użytecznie do wytworzenia w kotle pary – do całkowitej ilości energii dostarczanej do paleniska w postaci energii chemicznej paliwa.
Sprawność kotłów parowych zawiera się szerokich granicach zależnie od konstrukcji, staranności wykonania i obsługi kotła oraz od jego obciążenia i wynosi 0,50 ÷ 0,70 w małych i prymitywnych urządzeniach kotłowych, 0,70 ÷ 0,85 w urządzeniach większych z paleniskiem mechanicznym oraz 0,85 ÷ 0,94 w urządzenia dużych.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)