To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Prof. Janusz Świerkocki
Protokół dyplomatyczny
Wykład IX – Korespondencja dyplomatyczna
Części listu:
1. nagłówek (lewy górny róg) – adres, nazwa instytucji lub imię i nazwisko
2. adres odbiorcy (prawa strona) – imię i nazwisko i jego tytuł (nie stosuje się skrótów)
3. odstęp – im większy odstęp, tym większy szacunek
4. pozdrowienie (inwokacja)
5. akapity (co najmniej dwa)
6. formuła grzecznościowa
7. podpis pod formułą – powinien być to ręczny podpis
8. załączniki
List powinien zawierać chociaż jeden element osobisty – jakaś część listu powinna być napisana odręcznie, najczęściej są to
pozdrowienia.
Język dyplomatyczny – jest to język, w którym przygotowywane są traktaty i inne ważne pisma urzędowe. Pierwszym językiem
dyplomacji była łacina, później została zastąpiona przez hiszpański. Od XVIII w. językiem dyplomatycznym był francuski. Po I
wojnie światowej do języka francuskiego, „dołączył” angielski. Obecnie mamy do czynienia, ze swoistego rodzaju
równouprawnieniem językowym – korespondencje są prowadzone w języku urzędowym kraju gospodarza.
Korespondencja dyplomatyczna – mówiąc o niej mamy do czynienia z dwoma obszarami:
I – korespondencja prezydentów, premierów i ministrów spraw zagranicznych. Korespondencja ta przechodzi przez protokół
dyplomatyczny, idzie ona „specjalną drogą”: pisma ww. osób idą do komórki protokołu dyplomatycznego w ministerstwie
spraw zagranicznych, następnie pismo trafia do ambasady w danym kraju, która następnie przekazuje daną korespondencję
do adresata.
Do korespondencji dyplomatycznej zaliczamy korespondencję między ministerstwem spraw zagranicznych kraju
przyjmującego, a palcówkami dyplomatycznymi.
II – korespondencja między placówkami dyplomatycznymi
Poczta dyplomatyczna – jest to specjalny rodzaj korespondencji, specjalna forma przekazywania tej korespondencji, która
jest jednym z przywilejów. Poczta ta nie podlega kontroli z żadnej strony.
Rodzaje korespondencji dyplomatycznej/rodzaje pism:
ceremonialne – listy uwierzytelniające i odwołujące ambasadorów
okazjonalne – wysyłane z okazji urodzin, świąt, etc. Wysyłane są one zazwyczaj w formie klarisu.
noty – jest to najpopularniejsza forma korespondencji. Dzieli się na werbalną (niepodpisana) i podpisaną oraz okólną
polityczne
pełnomocnictwa
Pisma polityczne:
1. memorandum – przedstawia stanowisko rządu w ważnych sprawach. Może być załącznikiem do noty. Jest to pismo
bezosobowe, bez podpisu – oznaczone jedynie pieczęcią i datą.
2. aide memoire – jest to pismo wręczane podczas rozmowy, które ma na celu w sposób precyzyjny wyjaśnić nasze
stanowisko. Ma ono także formę bezosobową.
Sposób dostarczenia korespondencji:
osobiście przez ambasadora
przez kierowcę ambasady
pocztą kurierska lub zwykłą
Adresat korespondencji może zapoznać się z nią oraz:
przyjąć je do wiadomości
odrzucić
zwrócić ze względu na niewłaściwą formę
Prof. Janusz Świerkocki
Protokół dyplomatyczny
Wykład IX – Korespondencja dyplomatyczna
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)