Rzeźba . Kordyliery Północne początkowo przebiegają równoleżnikowo, łukiem otwartym w kierunku pd., po czym skręcają, utrzymując ogólny kierunek pd.-wschodni. Na terenie stanu Alaska wyróżnia się: G. Brooksa (Isto, 2761 m), łańcuch górski Alaska (McKinley, 6194 m), G. Aleuckie (Redoubt, 3108 m) oraz góry na wyspie Kodiak, na płw. Kenai, pasmo Chugach, należące do najmłodszej strefy Kordylierów. Na obszarze Kanady Kordyliery ciągną się 2 wyraźnymi pasmami; na wsch. G. Skaliste (Robson, 3954 m), wraz z szerokim do 600 km przedpolem Wielkich Równin, na zach. G. Nadbrzeżne (Coast Mountains), przedłużające się ku pn. w G. Św. Eliasza (Logan, 6050 m, najwyższy w Kanadzie); pasma te dzieli podłużna strefa wyżyn wewnętrznych. Kordyliery Środkowe stanowią szeroką, zróżnicowaną strefę górską; na wsch. G. Skaliste, podzielone na szereg łańcuchów z licznymi szczytami przekraczającymi 4 tys. m (Elbert, 4399 m), na zach. 2 równoległe ciągi pasm górskich: G. Nadbrzeżne (Coast Ranges) oraz G. Kaskadowe i Sierra Nevada (Whitney, 4418 m), oddzielone doliną rz. Willamette i Doliną Kalifornijską; środk. część tej strefy zajmują: Wyż. Kolumbii, Wielka Kotlina z licznymi zapadliskowymi obniżeniami (Dolina Śmierci, do 86 m p.p.m.) i obszarami pustynnymi, przechodząca ku pd. w Wyż. Kolorado, głęboko porozcinaną licznymi kanionami rzek. Kordyliery Południowe mają charakter gór krawędziowych; obejmują Wyż. Meksykańską z obrzeżającymi ją górami: od wsch. — Sierra Madre Wsch. (Peña Nevada, 4054 m), od zach. — Sierra Madre Zach. (Mohinora, 3992 m), od pd. — Kordyliera Wulkaniczna z potężnymi stożkami czynnych wulkanów: Orizaba (5700 m), Popocatépetl (5452 m), Nevado de Colima (4265 m), Paricutín (2808 m); nadbrzeżne pasma górskie stanowią góry Płw. Kalifornijskiego i Sierra Madre Południowa. Na pd. od przesmyku Tehuantepec kordyliery obniżają się, zwężają i rozpadają na krótkie łańcuchy ze stożkami wulkanów: Tajumulco (4220 m), Fuego (3835 m), Chirripó Grande (3820 m), w antylskim odgałęzieniu Kordylierów wysokość dochodzi do 3175 m (Duarte na wyspie Haiti). Klimat . W wyniku dużej rozciągłości południkowej Kordyliery przebiegają przez wszystkie strefy klim., od klimatów okołobiegunowych na pn. do równikowych na południu. Ze względu na znaczne wzniesienie prawie całe Kordyliery mają klimat górski z wyraźną piętrowością, zwł. w Kordylierach Południowych. Ograniczenie przez nadbrzeżne łańcuchy górskie wpływu O. Spokojnego powoduje znaczne różnice klim. pomiędzy zach. i wsch. częścią Kordylieróa. Najobfitsze opady występują na zach. stokach G. Nadbrzeżnych (w zach. Kanadzie do 5000 mm). Ilość ich znacznie maleje ku wschodowi. Kotliny śródgórskie i wsch. stoki G. Skalistych otrzymują poniżej 500 mm opadów. Najsuchszym obszarem jest Wielka Kotlina i Wyż. Kolorado — 100-300 mm. Mała ilość opadów występuje również w pn. części Wyż. Meksykańskiej i w strefie subpolarnej. Na obszarze Ameryki Środk. opady wzrastają do ponad 2000 mm rocznie, zwł. po stronie wsch., otwartej na wpływy pasatów. Linia wiecznego śniegu przebiega na pn. na wys. 600 m, w pd. Kanadzie — 1800 m, w G. Kaskadowych — 2500 m, w Sierra Nevada — 3800 m i w Meksyku — 4600 m.
(…)
…. części Wyż. Meksykańskiej i w strefie subpolarnej. Na obszarze Ameryki Środk. opady wzrastają do ponad 2000 mm rocznie, zwł. po stronie wsch., otwartej na wpływy pasatów. Linia wiecznego śniegu przebiega na pn. na wys. 600 m, w pd. Kanadzie — 1800 m, w G. Kaskadowych — 2500 m, w Sierra Nevada — 3800 m i w Meksyku — 4600 m. Stosunki wodne. Wschodni łańcuch Kordylierów — G. Skaliste, stanowi gł. dział wód…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)