To tylko jedna z 5 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
KONFERENCJA POKOJOWA W PARYŻU - TRAKTAT WERSALSKI:
Trzeba było jak najszybciej zrealizować porozumienia pokojowe, ponieważ w całej Europie szerzyły się nastroje rewolucyjne, które trzeba było zwalczyć. Podpisanie traktatu pokojowego wiązało się też z ustaleniem przyszłego porządku w Europie i na świecie. Jednakże inaczej widziały to państwa pokonane, a jeszcze inaczej zwycięskie, które chciały, aby przyszły porządek był zgodny z ich interesami i planami.
18 stycznia 1919 roku rozpoczął się w Paryżu Kongres Pokojowy. Wzięli w nim udział przedstawiciele krajów, które znajdowały się w stanie wojny z państwami centralnymi. Delegacje państw zostały podzielone na 4 grupy, z których 2 były szczególnie ważne. Do pierwszej należały Stany Zjednoczone, Wielka Brytania, Francja, Włochy i Japonia.
Szefowie ich rządów i ministrowie spraw zagranicznych tworzyli Radę Dziesięciu, w której główną rolę odgrywali: przedstawiciel Francji - Georges Clemeceau, Anglii - David Lloyd George oraz USA - Thomas Woodrow Wilson - delegacje właśnie tych państw decydowały praktycznie o wszystkim.
Do drugiej grupy należało 20 państw i ich delegacje mogły uczestniczyć na tych posiedzeniach, na których rozpatrywane były ich sprawy (tu należała Polska). Od samego początku trwania kongresu doprowadzono do dyskryminacji słabsze państwa, a jeszcze gorsza sytuacji była z krajami pokonanymi. Do rozmów nie zaproszono pokonanych Niemiec, a także Rosji Radzieckiej (z 3 powodów: wycofała się z wojny w 1918 roku, opublikowania tajnych dokumentów Ententy i wejścia w układy z Niemcami stała się ona wrogiem koalicji zwycięskich państw; głoszona przez bolszewików idea rewolucji światowej stanowiła zagrożenie dla stabilizacji stosunków w okresie powojennym; nadal liczono na zmianę ustroju w Rosji i dlatego nie uznawano władzy bolszewickiej). W trakcie trwania obrad ujawniły się sprzeczności, szczególnie pomiędzy Anglią i Francją. Anglia chciała zniszczyć niemiecką flotę, usunąć konkurencję handlową Niemiec na rynkach światowych, a także zawładnąć najważniejszymi niemieckimi koloniami - te wszystkie cele Anglia osiągnęła już przed Kongresem, więc teraz już nie chciała dalszego osłabiania pozycji tego kraju, co mogło doprowadzić do szerzenia się w tym kraju rewolucji, a także spowodowałoby to wzrost znaczenia Francji.
Francja chciała w znacznym stopniu ograniczyć potencjał gospodarczy i wojskowy Niemiec. Francja chciała też wzmocnić swoją pozycję poprzez system nowych sojuszy międzynarodowych, przede wszystkim w Europie Środkowej i Wschodniej oraz uzyskanie nowych kolonii. USA prowadziła nowoczesną politykę kolonialną, która przejawiała się na zdobywaniu wpływów w różnych krajach poprzez penetrację gospodarczą (przy zapewnieniu formalnej niepodległości tych krajów) oraz na jednoczesnym głoszeniu haseł o równości. Takie działanie było zagrożeniem dla Francji i Anglii - tradycyjnych mocarstw kolonialnych. Idea równości nie pasowała do planów Anglii i Francji, które chciały zagarnąć kolonie niemieckie w Afryce i na terytorium Bliskiego i Środkowego Wschodu.
(…)
… „otwartych drzwi”, czyli równych praw handlowych dla wszystkich państw.
…
… zjednoczenie Niemiec.
Niemcom przedłożono następujące ustalenia traktatu:
oddanie Francji Alzacji i Lotaryngii oraz części kopalń w Zagłębiu Saary; okupacja przez wojska Ententy przez 15 lat Saary i lewego brzegu Renu oraz demilitaryzacja tych obszarów,
przeprowadzenie plebiscytów w okręgach Eupen i Malmedy (Belgia) oraz Szlezwiku-Holsztyna (Dania);
uznanie niepodległości Polski i Czechosłowacji; zwrot Polsce…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)