To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
2.03.2011 Dnia 1 marca 2011 o godzinie 13.15 odbyły się zajęcia z przedmiotu Historia Społeczna Polski prowadzone przez prof dr hab Kazimierz Przybysz. Zajęcia odbyły się w sali 1 przy ulicy Krakowskie Przedmieście 3. Tematem zajęć było tworzenie się granic II RP po I WŚ. W tym dniu odbyły się tylko jedne zajęcia. Komunikowanie publiczne - komunikowanie formalne zachodzące w określonej przestrzeni komunikacyjnej (informacyjnej), a jego celem ma być przekazywanie i wymiana informacji o publicznym zastosowaniu oraz podtrzymywanie więzi społecznych przez odpowiedzialne za ten proces instytucje publiczne. Związane jest ono z pewnymi formami. Musi być to prosty, czysty przekaz, pozbawiony niepotrzebnych informacji. nadawcą informacji publicznej mogą być: ministerstwo, urząd miasta, rektor, spółdzielnia mieszkaniowa, ZTM, instytucje UE, fundacje i stowarzyszenia, banki narodowe ________________________________________________________________ ______ referat Komunikowanie publiczne - jest to komunikowanie formalne zachodzące w określonej przestrzeni komunikacyjnej (określony obszar zasięgu informacji) mające na celu przekazywanie i wymianę informacji o publicznym zastosowaniu oraz podtrzymywanie więzi społecznych przez odpowiedzialne za ten proces instytucje publiczne. Wykorzystuje wszystkie kanały dyfuzji informacji. Zadania komunikowania publicznego: - informacja o działaniach aparatu administracji publicznej - tworzenie stosunków między nadawcami publicznymi i ich odbiorcami - prezentacja i promocja propozycji usług publicznych oferowanych przez instytucje publiczne - rozpowszechnianie wiedzy na temat funkcjonowania instytucji publicznych - prowadzenie kampanii informacyjnych Cechy komunikowania publicznego: - jest kompromisem interesów (jest formą dialogową, powstaje w procesie dyskusji) - ma charakter regulacji (naklejki informacyjne w autobusach/tramwajach) - jest gwarancją Praw Człowieka (mamy prawo wiedzieć, obowiązek przekazania informacji) - ma wyprzedzać działania instytucji - ma charakter dwustronny (dwukierunkowy) Kierunki przepływu informacji: - od instytucji publicznych do obywateli - od obywateli do instytucji publicznych Charakter komunikowania publicznego: - interpersonalny (np. idziemy do sekcji studenckiej...) - grupowy - instytucjonalny (komunikacjia wewnątrz instytucji) - madialny (czyli z wykorzystaniem nowych technologii, nie internet tylko mail) - masowy (np. telewizja, radio, internet) Nadawcy komunikatu publicznego: - pion decyzji (elity), pochodzi z wyborów - pion fachowy (urzędnicy), tzw służba cywilna w utopii zmienia się władza a fachowcy nie, ale w rzeczywistości pion fachowy zmienia się razem z pionem decyzji Odbiorcy komunikatu publicznego: - publiczność ogólna - publiczność szczególna - nieformalne grupy interesu/grupy nacisku
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)