Zad 3
Wymieniacz jonowy kationów nosi nazwę kationitu, musi zawierać grupy aktywne kwasowe (sulfonowe, karboksylowe, fenolowe)zdolne do zatrzymywania jonów przeciwnego znaku . Zatrzymywane jony nazywane są przeciwjonami Oznaczanie soli np. K2SO4 (mechanizm)
Podczas przepuszczania obojętnego roztworu soli przez kolumne z kationitom w postaci wodorowej następuje reakcja wymiany miedzy jonami metalu ( z roztworu) a jonami wodoru ( z kationitu). W rezultacie w eluacie znajduje się cała wprowadzona na kolumnę ilość anionów i odpowiadająca zatrzymanej na kolumnie ilości kationów ilość jonów wodorowych. Inaczej mówiąc w eluacie znajduje się ilość kwasu odpowiadająca podanej na kolumnę ilości soli. Kwas ten można oznaczać alkalimetrycznie. Wynik miareczkowania łatwo przelicza się na ilość soli. W ten sposób oddzielenie na kolumnie z kationitom (H+) kationu od anionu i odmiareczkowanie kwasu w eluacie prowadzi do szybkiego oznaczenia zawartości soli w roztworze. Zad 4
Wymieniacz jonowy anionów nosi nazwę anionitu. Anionity zawierają w swej strukturze czynne grupy zasadowe: czwartorzędowe amoniowe oraz trzecio-, drugo- i pierwszorzędowe aminowe.
-Oddzielanie cynku od niklu za pomocą anionitu (mechanizm)
Już w dość rozcieńczonym kwasie solnym cynk tworzy trwały anionowy kompleks chlorkowy: jony niklu nie są kompleksowane przez jony chlorkowe. Przepuszczając roztwór cynku i niklu w 3M kwasie solnym przez silenie zasadowy anionit, uzyskuje się ilościowe rozdzielenie metali; cynk zostaje zatrzymany na anionicie, nikiel przechodzi do eluatu.
-Oddzielenie fosforanów od magnezu za pomocą anionitu (mechanizm)
Przed wagowym lub miareczkowym oznaczaniem magnezu konieczne jest wstępne oddzielenie jonów fosforanowych. Dokonuje się tego przepuszczając badany roztwór przez anionit w postaci octanowej. Jony fosforanowe zostają zatrzymane przez żywicę, jony magnezu przechodzą do eluatu. Odczyn roztworu powinien być taki, aby nie strącił się fosforan magnezu.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)