To tylko jedna z 4 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
KOMPLEKSOMETRIA
1. Wstęp
Związki kompleksowe (koordynacyjne, zespolone) to pochodne związków prostych, w których do jednego lub kilku atomów (jonów) dysponujących wolnymi obszarami orbitalnymi przyłączyły się jony (cząsteczki) drugiego związku chemicznego posiadające wolne pary elektronowe. Dzięki temu, mogą tworzyć się wiązania donorowo-akceptorowe. W związku kompleksowym można wyodrębnić wewnętrzną i zewnętrzną sferę koordynacyjną. W skład sfery wewnętrznej danego związku kompleksowego wchodzą: jon centralny zwany centrum koordynacji i otaczające go ligandy. Przykładem związku kompleksowego może być heksacyjanożelazian(II) potasu - . Zawarty w nim jon żelaza nazywamy jonem centralnym a połączone z nim grupy CN- ligandami. Jonami centralnymi są najczęściej kationy - jony pierwiastków z grup pobocznych, o niecałkowicie zapełnionych elektronami podpowłokach p lub d. Wśród metali, posiadających nie zapełnione podpowłoki typu d, najczęściej jony kompleksowe tworzą następujące metale: Fe, Co, Ni, Mn oraz platynowce, miedziowce i cynkowce. Atomy tych metali mają większą tendencję do tworzenia kompleksów na wyższych stopniach utlenienia. Rzadziej centrum koordynacji tworzą niemetale, które tworzą proste jony kompleksowe, będące resztami odpowiednich kwasów tlenowych ( ). Ligandami, mogą być obojętne cząsteczki, np. NH3, H2O, CO, jak i ujemne jony, np. CN-, Cl-, . Niektóre ligandy o odpowiedniej budowie cząsteczki mogą dostarczać dwu lub więcej atomów skoordynowanych wokół atomu centralnego. Ligandy takie nazywamy ligandami chelatowymi lub kleszczowymi. Kompleksy chelatowe charakteryzują się znacznie większą trwałością niż kompleksy z ligandami prostymi dlatego chętnie stosowane są w analizie miareczkowej. Przykładem cząsteczki, która spełnia rolę tego rodzaju ligandu jest anion kwasu etylenodiaminotetraoctowego (EDTA).
Związki kompleksowe mogą posiadać ładunek dodatni (np. ), ujemny (np. ) lub być obojętne (np. ). Wymienione kompleksy należą do grupy związków kompleksowych tzw. jednordzeniowych (bo zawierają jeden jon centralny). Obok kompleksów jednordzeniowych, znane są również takie, w których występuje dwa lub więcej jonów centralnych. Są to kompleksy tzw. wielordzeniowe. 2. Miareczkowanie kompleksometryczne
Do miareczkowego oznaczania pierwiastków wykorzystuje się często reakcje kompleksowania. Istotny rozwój kompleksometrii spowodowało odkrycie przez chemika szwajcarskiego G. Schwarzenbacha (lata: 1945-1952) kompleksotwórczych właściwości kwasów aminopolikarboksylowych. Głównym i najczęściej stosowanym przedstawicielem tej grupy związków jest kwas etylenodiaminotetraoctowy.
(…)
… ćwiczenia: Wyznaczyć ilość Zn zawartego w próbce, wyrażoną w gramach.
Aparatura i materiały: Mianowany (0.025 M) roztwór EDTA, roztwór soli cynku do analizy, biureta o poj. 50 cm3, pipeta 25 cm3 z pompką zasysającą, kolba miarowa 100 cm3, 3 kolby stożkowe na 250 cm3, cylinder miarowy. Wykonanie oznaczenia: Otrzymany do analizy roztwór zawierający jony cynku, przenieść ilościowo do kolby miarowej o pojemności 100 cm3 (zlewkę, w której znajdował się roztwór soli Zn, dokładnie wypłukać przenosząc pozostałość do tej samej kolby). Uzupełnić roztwór do kreski wodą destylowaną. Z tak przygotowanego roztworu do kolb stożkowych o poj. 250 cm3 pobrać pipetą trzy równoległe próbki po 25 cm3 każda. W celu utrzymania w trakcie analizy środowiska alkalicznego, próbkę zadać buforem amonowym. Roztwór buforowy…
…: Otrzymany do analizy roztwór zawierający jony niklu, przenieść ilościowo do kolby miarowej o pojemności 100 cm3 (zlewkę, w której znajdował się roztwór soli Ni, dokładnie wypłukać przenosząc pozostałość do tej samej kolby). Uzupełnić roztwór do kreski wodą destylowaną. Z tak przygotowanego roztworu do kolb stożkowych o poj. 250 cm3 pobrać pipetą trzy równoległe próbki po 25 cm3 każda. Do próbek dodawać…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)