Komisja Specjalna do Walki z Nadużyciami i Szkodnictwem Gospodarczym Komisja Specjalna do Walki z Nadużyciami i Szkodnictwem Gospodarczym powołana została w 1945 r. z inicjatywy Komisji Centralnej Związków Zawodowych. Komisja funkcjonowała jako jeden organ centralny z delegaturami terenowymi. Członkowie Komisji nie musieli posiadać jakiegokolwiek wykształcenia. Znaleźli się w niej nawet ludzie z marginesu społecznego.
Formalnie Komisja powołana była jako organ do wykrywania i ścigania przestępstw naruszających interesy gospodarcze. Wszystkie organy państwowe były ustawowo zobowiązane do wykonywania postanowień Komisji. Członkowie Komisji władni byli przesłuchiwać, dokonywać rewizji, dokonywać cenzury przesyłek a nawet tymczasowo aresztować.
Dekret z 1945 r. stanowił, że w sprawach ściganych przez Komisję Specjalną orzekają sądy. Jednak Komisja mogła nie kierować sprawy do sądu, natomiast sprawcę mogła kierować do obozu pracy (co było nadużywane w przestępczy wręcz sposób). Funkcjonowanie Komisji nosiło znamiona represji skierowanej nie na czyny a na konkretne osoby.
W 1947 r. Komisja zyskała nowe kompetencje - uprawnienia do zajmowania majątku jako zabezpieczenie grzywny, prawo do wymierzania wysokiej grzywny, orzekania przepadku towarów, urządzeń przedsiębiorstwa.
W przypadku skierowania sprawy do sądu - orzekano w trybie doraźnym a kary np. za spekulację mogły sięgać od 3 lat do kary śmierci.
W 1950 r. odebrano Komisji dotychczasowe uprawnienia śledcze, przekształcając ją w organ orzekający na wniosek prokuratora. Orzeczenia Komisji były wydawane bez wysłuchania obwinionego, bez udziału obrońcy, jedynie na podstawie dowodów dostarczonych przez prokuratora. Komisja została zlikwidowana dekretem z 1954 r. Przez cały okres swego funkcjonowania była organem typowo inkwizycyjnym, którego funkcjonowanie było sprzeczne z Konstytucją. Była organem represji.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)