To tylko jedna z 4 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
KOŁO WIEDEŃSKIE W 1922 roku na Uniwersytecie Wiedeńskim katedrę filozofii nauk indukcyjnych objął Moritz Schlick. Skupił on wokół siebie reprezentantów różnych nauk szczegółowych zainteresowanych problemami filozofii nauki. Nieformalne dyskusje wkrótce przerodziły się w seminarium, którego najważniejszymi uczestnikami byli: M. Schlick /1882-1936; prof. filozofii/, Ph. Frank /1884-1966; prof. fizyki i filozofii/, H. Hahn /1879-1934; prof. matematyki/, O. Neurath /1882-1934; dyr. muzeum w Wiedniu/. Momentem przełomowym dla seminarium był rok 1929. Wtedy to jego uczestnicy zorganizowali kongres filozoficzny w Pradze poświęcony epistemologii nauk przyrodniczych i opublikowali manifest programowy zatytułowany „Wiessenschaftliche Weltauffassung. Der Wiener Kreis” (”Światopogląd naukowy. Koło Wiedeńskie) . Fragment tytułu dedykowanej Schlickowi rozprawy - Koło Wiedeńskie - przyjęty został powszechnie za nazwę nowego ruchu naukowego, zaś rok 1929 uznano za początek działalności Koła.
Koło Wiedeńskie nie było instytucją działającą w sformalizowanych strukturach organizacyjnych. Składało się z ludzi o różnych profesjach, którzy nieregularnie spotykali się ze sobą, aby dyskutować o problemach metodologii nauk empirycznych. W luźny sposób współpracowali z Kołem - choć nie utożsamiali się z jego programem - tacy wybitni filozofowie jak: L. Wittgenstein /1889-1951/, K. Popper /1902-1994/, A. Tarski /1901-1983/, B. Russell /1872-1970/.
Koło Wiedeńskie zorganizowało jeszcze kilka międzynarodowych spotkań poświęconych filozofii nauki, z których kongres w Cambridge w Anglii w 1938 roku uchodzi za ostatni epizod jego działalności. II wojna światowa rozproszyła uczestników seminarium po całym świecie, zaś ich idee rozwijane były przez inne ośrodki myśli filozoficznej zwłaszcza w Wielkiej Brytanii i USA. Przyjmuje się więc, że działalność Koła Wiedeńskiego zamyka się w latach 1929-1938.
POPRZEDNICY. Członkowie Koła Wiedeńskiego byli przekonani, że dokonują przełomu na drodze wiodącej od filozofii metafizycznej do filozofii naukowej. Nie znaczy to jednak, że odcinali się od przeszłości. Wprost przeciwnie - świadomie nawiązywali do pozytywistycznego nurtu w historii filozofii, zapoczątkowanego przez A. Comte'a /1798-1857/ i kontynuowanego przez empiriokrytycyzm R. Avenariusa /1843-1896/ i E. Macha /1838-1916/. Zwłaszcza poglądy Macha, który pracował i nauczał na Uniwersytecie Wiedeńskim i stworzył tam katedrę filozofii nauk indukcyjnych /1895/, powierzoną w 1922 roku Schlickowi, miały wpływ na filozofię Koła Wiedeńskiego.
Ernst Mach głosił pogląd, że wartościowej wiedzy o świecie dostarczają tylko nauki przyrodnicze, gdyż opierają się na doświadczeniu, które jest źródłem ich pewności. Przeciwieństwem nauk empirycznych jest metafizyka, która wykracza poza fakty dostępne w doświadczeniu zmysłowym, tworząc pozbawione wartości teorie i hipotezy.
(…)
… z pogranicza fantazji i mitu.
Dalszy rozwój badań nad problemem weryfikacji przyniósł nowe interesujące rozwiązania. Tym razem jednak pochodziły one spoza ścisłego kręgu członków Koła Wiedeńskiego, a ich autorem był Karl Popper. Jako narzędzie oddzielenia nauki od metafizyki zaproponował on zasadę falsyfikacji. Polega ona na tym, że uznajemy jakieś twierdzenie (zdanie) za naukowe (empiryczne…
… była głównym przedmiotem krytyki, gdyż dostrzegano jej obecność i negatywny wpływ nie tylko w filozofii, ale także w naukach szczegółowych. Jako kryterium oddzielenia nauki od metafizyki zaproponowana została weryfikowalność głoszonych twierdzeń. Dane twierdzenie ma charakter naukowy, jeżeli można go empirycznie sprawdzić. Wiedza empiryczna dotyczy świata realnego. Oprócz niej istnieje jeszcze wiedza formalna…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)