To tylko jedna z 4 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Kodyfikacje Oświecenia -- AUSTRIA Kodeksy karne Owocem prac kodyfikacyjnych w Austrii było kilka kodeksów: Theresiana - kodeks karny Marii Teresy z 1768 r., oparty w znacznej części na Carolinie. Theresiana obejmowała przepisy prawa karnego materialnego i procesowego. W prawie materialnym zakładano publiczno-prawny charakter przestępstw. Przestępstwa te podzielono jednak na te, które naruszały interes publiczny oraz na naruszające interes jednostki (przestępstwa prywatne, dochodzenie - w postępowaniu cywilnym).
Theresiana podzieliła przestępstwa na: bardzo ciężkie (kwalifikowana kara śmierci), ciężkie (kara śmierci lub wyjęcie spod prawa) i lekkie.
Theresiana to kodeks okrutny, uwzględniający różnice stanowe, którego celem było odstraszanie karą od przestępstwa. Theresiana dopuszczała stosowanie analogii, wymierzanie kar arbitralnych, uwzględniała różnice stanowe. Stojąc na stanowisku wyłącznie odstraszającego charakteru kary Theresiana zawiera szeroki wachlarz okrutnych kwalifikowanych kar śmierci. Trzeba jednak dodać, że, szczególnie w ostatnich latach panowania cesarzowej Marii Teresy wykształciła się praktyka ułaskawiania skazanych na śmierć. Leopoldina - kodeks karny z 1786 r ., wydany dla Toskany z inicjatywy Leopolda II. Pierwszy w Europie kodeks karny, który pod bezpośrednim wpływem dzieła Beccarii realizował postulaty doktryny humanitarnej. Oprócz zniesienia wszelkich okrutnych kar cielesnych i hańbiących był to również pierwszy kodeks, który zniósł karę śmierci . W systemie Leopoldiny podstawową karą była kara pozbawienia wolności . Pomimo to, że Leopoldina obejmowała swym zasięgiem jedynie tereny włoskich posiadłości Habsburgów - odegrała jednak istotną rolę w upowszechnianiu się myśli reformatorskiej prawa karnego. Josephina (1787 r.) - kodeks cesarza Józefa II - o szerokim zasięgu obowiązywania. Josephina dotyczyła jedynie prawa karnego materialnego (proces został skodyfikowany w 1788 r.). Josephina składała się z dwóch części: O przestępstwach i karach kryminalnych (dot. przestępstw ciężkich)
O przestępstwach i karach politycznych (przestępstwa lekkie)
Najważniejszą nowością na skalę światową było przyjęcie zasady, że przestępstwem jest tylko taki czyn, który jest uznany w tym kodeksie za przestępstwo . Kodeks zniósł także arbitralność sądów w dziedzinie kar (w tym brak zróżnicowania kar w zależności od stanu społecznego sprawcy). Kodeks zatem usankcjonował zasadę legalizmu: nullum crimen sine lege ; nulla poena sine lege . W zakresie systemu kar Josephina opata była na założeniu funkcji kary jako czynnika resocjalizacyjnego - dającego skazanemu szansę na naprawienie szkody oraz na poprawę siebie samego i możliwość powrotu do uczciwego życia.
(…)
… uległy kary pozbawienia wolności. Wprowadzono możliwość nadzwyczajnego złagodzenia kary i przedterminowego zwolnienia z więzienia.
Elastyczny i abstrakcyjny charakter sformułowań kodeksu pozwalał na dostosowanie go do różnych zmian w doktrynie polityki kryminalnej. Dzięki temu zasadniczy trzon kodyfikacji zachował się do czasów najnowszych.
W 1852 r. dokonano modernizacji Franciscany. Po dokonanych…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)