Kodycyl od czasów Augusta

Dajczak. Notatka składa się z 1 strony.
Kodycyl --- od czasów Augusta Idea: pewne rozporządzenia na wypadek śmierci można zawrzeć nie tylko w testamencie, ale i w formie prośby w nieformalnym liście - kodycylu (codicili), skierowanym do spadkobierców testamentowych (jeżeli spadkodawca sporządził testament) lub beztestamentowych (jeżeli nie sporządził testamentu). W kodycylu --- nieformalne zapisy (fideikomisy) i inne dyspozycje testamentowe, z wyjątkiem ustanowienia dziedzica i wydziedziczenia W testamencie umieszczano zazwyczaj klauzulę kodycylarną, która pozwalała w przypadku nieważności testamentu z powodu nieodpowiedniej formy lub treści, utrzymać go w mocy jako kodycyl. Wówczas spadkobierców ustanowionych w takim „testamencie” uznawano za fideikomisariuszy uniwersalnych. D.29,1,3 (Ulpian w księdze 2 „Komentarza do dzieł Sabinusa”): Większość cywilów, gdy sporządzają testament pisemnie zazwyczaj życzy sobie dodać, aby ten również jako kodycyle był ważny. Klauzula kodycylna (przykład): „chcę, aby to oto rozrządzenie majątkiem było ważne, jak tylko jest taka możliwość” Uwaga interpretacyjna! klauzuli kodycylarnej nie można było domniemywać, to miała być wyraźna deklaracja spadkodawcy ... zobacz całą notatkę