Klasyfikacje nerwic
W klasyfikacjach zaburzeń psychicznych istnieje tendencja do zastąpienia podziałów opartych na opisie zespołów psychopatologicznych i zawierających sugestie w stosunku do różnicowego rozpoznania, przez klasyfikacje oparte na kryteriach służących do operacjonalizacji zabiegów diagnostycznych(określenie liczby objawów niezbędnych dla ustalenia rozpoznania, czasu trwania zaburzeń, cechy wykluczającej możliwość określonego rozpoznania).
Przykładem tego typu klasyfikacji jest obowiązująca obecnie w Polsce 10, wersja Międzynarodowej Statystycznej Klasyfikacji Chorób i Problemów Zdrowotnych, w której opisano zespoły występujące dość powszechnie i spotykane w praktyce klinicznej(np.zespół natręctw, lękowy, fobijny, depresyjny, dysocjacyjny i pod postacią somatyczną).
W amerykańskiej klasyfikacji DSM zastąpiono kategorię nerwic terminem zaburzeń, opisano zaś zespoły jako:dysocjacyjne, afektywne, lękowe, somatopodobne, naśladownicze, psychoseksualne.
Przyjęto również 5-osiowy system dla poszerzenia informacji o pacjencie:oś pierwsza-kliniczne zespoły psychopatologiczne, druga-zaburzenia osobowości, trzecia-chorzy somatyczne, czwarta-nasilenie stresów psychospołecznych, piąta-najwyższy poziom funkcjonowania adaptywnego w ostatnim roku.
W podziałach krajowych wyróżnia się także nerwice:psychosteniczną, hipochondryczną, reaktywne i rozwojowe, nerwice charakteru, układowe, wegetatywne, seksualne.
W niektórych podziałach uwzględnia się charakter społecznej sytuacji lub motywacji osobniczej, np.nerwica zawodowa, małżeńska, niedzielna, roszczeniowa, odszkodowaniowa, pourazowa itp.
W niektórych podziałach figurują pojęcia, nieprawidłowa reakcja przeżyciowa", w innych, rozwój nerwicowy".
W podziałach psychoanalitycznych kryteria dotyczą fazy rozwoju osobowości, w której wystąpiła, fiksacja libido"(np.analna-edypalna), typ dominujących mechanizmów obronnych(np.prymitywne-złożone), rodzaj konfliktów wewnątrzpsychicznych(np.między superego a id), relacji interpersonalnych(od-do przeciw ludziom).
Dane epidemiologiczne.
Dzięki badaniem epidemiologicznym można sprecyzować dane o rozpowszechnieniu i zachorowalności na zaburzenia nerwicowe:mogą się one także przyczynić do wykrycia czynników etiopatogenetycznych, m.in.określenia wpływów środowiskowych i osobowościowych na ich występowanie.
Badania te nasuwają duże trudności metodologiczne, tym też tłumaczy się duże rozpiętości uzyskanych wyników.
Wskaźnik rozpowszechnienia nerwic w populacji ogólnej wahał się w rozmaitych badaniach od 0,28 do 53,5% średnio w krajach wysokouprzemysłowionych wynosi on 9,38%
Powszechnie przeważają kobiety 1, 5-2:1, w miastach stwierdza się nieco wyższe wskaźniki niż na wsi.
(…)
…, w innych-w grupach rozwiedzionych i owdowiałych.
W praktyce ogólnolekarskiej u 5-15%zgłaszających się stwierdzono zaburzenia nerwicowe.
W psychiatrycznym lecznictwie ambulatoryjnym wskaźnik ten wynosi około 4 0%.
Wskaźnik prawdopodobieństwa zachorowania na nerwicę w ciągu życia wynosi okuło 15%, do lekarzy natomiast zgłasza się nie więcej niż połowa tych chorych.
Badania w zakładach przemysłowych i usługowych…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)