Kierunki w nauce zarządzania. Na przełomie XIX i XX wieku pojawiają się pierwsze koncepcje teoretyczne na temat organizacji i zarządzania. Koncepcje te starano się uporządkować i podzielić na odpowiednie kierunki, szkoły czy nurty wg różnych kryteriów. Z pośród wszystkich szkół i koncepcji można wyróżnić kilka zasadniczych i historycznie ukształtowanych kierunków i nurtów w nauce organizacji i zarządzania. Są to:
Kierunek „naukowej organizacji pracy” (Scientific Management), określany jako szkołą klasyczna (szersze ujęcie) lub nurt inżynierski (Industrial Engineering), a w jego ramach:
fordyzm, jako pokrewny, lecz odrębny system organizacji produkcji,
szkoła neoklasyczna,
Kierunek administracyjny, określany jako nurt administracyjno - biurokratyczny,
Kierunek socjologiczno - psychologiczny, a w jego ramach:
szkoła stosunków międzyludzkich, tzw. Human Relations,
szkoła behawioralna,
Szkoła procesu zarządzania: badań operacyjnych i teorii decyzji,
Podejście systemowe,
Podejście sytuacyjne.
3. Kierunek „naukowej organizacji pracy”. Naukowe zarządzanie - podejście do zarządzania zajmujące się poprawą wyników osiąganych przez poszczególnych pracowników.
Rozwój kierunku Scientific Management dokonał się na przełomie XIX i XX wieku. Nurt ten zapoczątkował tworzenie podstaw nauki o organizacji i zarządzaniu. Stało się to za sprawą wybitnych praktyków organizacji i twórców koncepcji teoretycznych, takich jak: F.W. Taylor (1856-1915), H.Emerson (1852-1931), H. Gant (1861-1919), małżeństwo Frank B. Gilberth (1868-1924) i Lilian Giberth (1878-1972), H. Le Chatelier (180-1936), H. Ford (1863-1947), K. Adamiecki (1866-1933).
Najbardziej znanym twórcą podstaw nauki o organizacji jest Frederic W. Taylor . Jego działalność naukowo -badawcza została poprzedzona kilkunastoletnim doświadczeniem zawodowym w przemyśl. W swojej karierze zajmował niemal wszystkie stanowisk, od robotnika po dyrektora. W 1903 roku opublikował pierwszą na świecie pracę z zakresu nauki organizacji pt. „Zarządzanie zakładem wytwórczym”, a w roku 1911 „Zasady naukowego zarządzania”. W pracach swych rozwinął doświadczenia badawcze dotyczące głównie:
metod analizy pracy, czasu pracy, pracy akordowej i wydajności pracy robotników,
analizy stosunków pomiędzy robotnikami a kadrą kierowniczą ,
funkcjonalnego systemu zarządzania.
Opisując przebieg eksperymentów badawczych, dotyczących wydajności indywidualnej pracy robotnika przy pracach przeładunkowych, dokonywanych za pomocą łopat, dowiódł, że stosując metody doboru człowieka do pracy wg cech fizycznych i doboru narzędzia pracy (łopaty)oraz racjonalnych przerw fizjologicznych, robotnik jest w stanie pracować znacznie wydajniej niż dotychczas. Udowodnił również, że jest to korzystne i dla robotnika i dla zakładu.
(…)
… w języku polskim Karol Adamiecki w książce pt. „Filozofia systemu Taylora”.
Na grunt nauki organizacji przeniósł on regułę przekory i określił ją mianem „Inercji przyzwyczajeń”.
Twórcą nowoczesnej organizacji produkcji i technologii wytwarzania samochodów był Henry Ford, właściciel zakładów samochodowych w Detroit. Do jego największych osiągnięć należą:
produkcja taśmowa samochodów jako rewolucyjne…
… do wagonów. Zauważył, że posługując się typowymi i jednakowymi łopatami, robotnicy jednorazowo ładowali od 2 kg (koks) do 17 kg (rudy żelaza), w zależności od ciężaru właściwego przerzucanego materiału. Starał się ustalić taki ciężar jednej porcji materiału, aby uzyskać optymalną wydajność pracy. Po długotrwałych eksperymentach z łopatami o różnej pojemności (17,15,13,12,10,9 kg) dowiódł, że robotnicy…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)