Asertywność - tj. umiejętność uczciwego i szczerego wyrażania własnych uczuć i poglądów, obrony własnych praw przy jednoczesnym respektowaniu praw innych, co jest równoznaczne z pozytywnym stosunkiem do własnej osoby i do innych ludzi.
Osoba zachowująca się asertywnie broni własnych praw i domaga się respektowania ich przez innych ludzi, a jednocześnie dostrzega i respektuje podstawowe prawa innych osób.
Osoba zachowująca się nieasertywnie w danej sytuacji nie broni swoich podstawowych praw, pozwalając jednocześnie innym ludziom łamać je.
Osoba, która zachowuje się agresywnie w danej sytuacji, domaga się uznania własnych praw kosztem praw innych ludzi. Nie dostrzega i nie uznaje prawa innych osób do szacunku i obrony własnych interesów. Zachowanie asertywne różni się więc od zachowania agresywnego, oznacza bowiem korzystanie z osobistych praw bez naruszania praw innych osób. Zachowanie asertywne różni się też od zachowania uległego, zakłada bowiem działanie zgodne z własnym interesem oraz stanowczą obronę siebie i swoich praw - bez nieuzasadnionego niepokoju. Jeśli masz wątpliwości, czy dane zachowanie jest asertywne, sprawdź, czy choćby odrobinę zwiększa ono twój szacunek do samego siebie. Jeżeli tak, jest zachowanie asertywne. Jeżeli nie - nie jest ono asertywne. Taka jest rada Herberta Fensterheima. Asertywność nie jest wrodzona. Wynika z nauczenia się w różnych sytuacjach określonego sposobu przeżywania i reagowania. Asertywność jest zmienna i zależy od sytuacji. Można z łatwością wyrażać asertywnie swoje uczucia i prawa wobec pewnych osób w pewnych sytuacjach - zaś odczuwać paraliżującą trudność w byciu sobą wobec innych osób, w innych sytuacjach. Do bloku podstawowych zachowań asertywnych należą:
Obrona swoich praw
Wyrażanie uczuć pozytywnych
Wyrażanie uczuć negatywnych
Przyjmowanie uczuć i opinii innych osób
Stanowienie swoich praw
Wyrażanie osobistych opinii i przekonań
Zabieranie głosu na szerszym forum
Asertywna reakcja na własne poczucie krzywdy lub winy
Monolog wewnętrzny polegający na rozpoznawaniu i przekształcaniu tych zdań na własny temat, które blokują uruchomienie zachowań asertywnych.
Najważniejszym indywidualnym prawem człowieka jest jego prawo do bycia sobą. Oznacza to, że mogę dysponować moim czasem, energią i dobrami materialnymi oraz układać sprawy osobiste według własnej woli i zgodnie z własnym interesem - tak jak go pojmuję. Mam prawo wyrażać siebie - swoje uczucia, opinie, postawy i potrzeby, o ile czynię to w sposób nie naruszający praw innych osób. Pierwszą umiejętnością w obronie swoich praw jest mówienie „Nie”, bowiem najczęstszym powodem dla którego ludzie z poczuciem przymusu robią coś, na co nie maja ochoty, są kłopoty z odmawianiem. Asertywna odmowa, to stwierdzenie czytelne, bezpośrednie, uczciwe i stanowcze. Powinno tam się znaleźć słowo „Nie” i jasna informacja, o tym jak zamierzamy postąpić. Dobrze jest, gdy odmowa obejmuje też wyjaśnienie - dzięki temu rozmówca lepiej może zrozumieć nasze postępowanie. Np. „Nie, nie pójdę dziś z tobą do kina. Zaplanowałam sobie dzisiejsze popołudnie w inny sposób.” „Nie, nie będę na zebraniu, gdyż tę niedzielę spędzam z moją rodziną.”
(…)
… nieumiejętności obrony.
Problemy z obroną swoich praw w sytuacjach społecznych wynikać mogą, m.in., z powodu braku świadomości swoich praw i koncentrowania się nie na zadaniu do wykonania, tylko na partnerze, relacji interpersonalnej czy na sobie.
Inicjowanie kontaktów towarzyskich to sytuacja, która szczególnie łatwo uruchamia wyobrażenia i obawy związane z negatywnym obrazem własnej osoby i kompleksami…
….
Zarządzanie personelem
Dział Personalny nowoczesnej firmy jest umieszczony na szczycie hierarchii organizacyjnej, czyli tam gdzie opracowuje się strategię polityki personalnej.
Zadania Działu Personalnego
Ustalanie polityki personalnej w firmie, współuczestniczenie w wytyczaniu wizji firmy (dokąd zmierzamy), definiowaniu misji firmy (jakie potrzeby realizuje działalność firmy, co jest jej celem) w sytuacji…
… charakteryzuje: brak pewności siebie i niska samoocena, brak szacunku dla samego siebie oraz innych ludzi, podejrzliwość i niedowierzanie w stosunku do motywów działań otoczenia, negatywne myśli i uczucia na temat innych osób oraz własnego „ja”, duża ostrożność w stosunku do innych, nieuczciwość i brak szczerości, zniekształcanie znaczeń cudzych wypowiedzi, podawanie w wątpliwość poczucia godności innych ludzi…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)