Najpierw jest mrowienie pod skórą, ból i skurcze mięśni, coraz częstsze upuszczanie różnych przedmiotów, utrata wagi, zmęczenie. Zazwyczaj wszystko to składa się na karb stresu, przemęczenia, niewyspania, roztargnienia Fot. Alex Brandon AP Stephen Hawking (ur. w 1942 r.), brytyjski fizyk teoretyczny, kosmolog i najbardziej znany człowiek chorujący na stwardnienie boczne zanikowe. Chorobę rozpoznano u niego, gdy miał 21 lat i, jak pisał w słynnej "Krótkiej historii czasu", zastanawiał się właśnie, czemu poświęcić doktorat. Lekarze dawali Hawkingowi kilka lat życia. Do dziś wykłada on matematykę na Uniwersytecie w Camridge. Ze światem porozumiewa się za pomocą komputera. Zdjęcie zrobiono 12 sierpnia
Przecież od drętwiejącej dłoni się nie umiera, a następny rozbity kubek to nic ważnego. Wkrótce jednak pojawia się niepokój wywołany przez niedowład kończyn, zaburzenia mowy, kłopoty z przełykaniem. Po kilku lub kilkunastu wizytach u najrozmaitszych lekarzy pada diagnoza: stwardnienie boczne zanikowe (łac. sclerosis lateralis amyotrophica, SLA). I ściana. Stwardnienie boczne zanikowe jest chorobą nieuleczalną, śmiertelną, zwykle bardzo szybko postępującą. Polega na stopniowym zanikaniu nerwów odpowiedzialnych za sterowanie mięśniami. W ciągu kilku lat chorzy tracą zdolność ruchu i komunikowania się, później nie mogą już nawet poruszać oczami ani oddychać. Najgorsze w tej koszmarnej chorobie jest jednak to, że przy całkowitej utracie kontroli nad ciałem chory pozostaje w pełni władz umysłowych: widzi, słyszy, myśli, odczuwa ból, ma takie same jak poprzednio potrzeby utrzymywania kontaktów społecznych.
Jest kilkanaście hipotez dotyczących przyczyn choroby. Mówi się o mutacjach genów, wirusach, zmianach w pracy komórek. Nie ma przyczyny, nie ma lekarstwa. Jedyne, co można robić, to ułatwić choremu przeżycie ostatnich lat. Może w tym pomóc interfejs mózg-komputer (ang. brain-computer interface, BCI), nad którym pracują naukowcy na całym świecie, w tym fizycy z Uniwersytetu Warszawskiego. Urządzenie elektryczne Dla fizyków biomedycznych mózg to przede wszystkim urządzenie elektryczne, które analizuje docierające do niego informacje na zasadzie przetwarzania sygnałów elektrycznych i chemicznych. Każda wykonywana czynność, myśl, ruch, odebrany z otoczenia impuls powoduje zmiany w aktywności elektrycznej mózgu. Można je badać za pomocą elektroencefalografu, który tę aktywność rejestruje i "wypuszcza" jej zapis w postaci elektroencefalogramu, czyli słynnego EEG. Działanie BCI opiera się właśnie na analizie zmian w sygnale EEG oraz kojarzeniu ich z czynnością, którą chciałby wykonać pacjent. W zmianach sygnału EEG widoczna jest nie tylko faktycznie wykonywana czynność, ale już samo jej wyobrażenie. I nawet jeżeli nerwy odpowiedzialne za sterowanie konkretnymi mięśniami już nie działają, to i tak aktywność elektryczna mózgu zmienia się pod wpływem samej intencji ruchu i pozostawia ślad w zapisie.
(…)
… można zarejestrować fale mózgowe o dokładnie tej samej częstotliwości. Jeśli zatem ustawiłoby się przede mną tablicę z ciągiem cyfr od 0 do 9, z których każda migałaby z inną, odpowiednio dobraną częstotliwością, ja koncentrując się po kolei na każdej z nich, byłabym w stanie "wykręcić" konkretny numer telefonu. I teraz najważniejsze: ciąg cyfr można zastąpić dowolną, odpowiednio zaprojektowaną matrycą. - W zasadzie…
… częstotliwością. Dzięki urządzeniu wykorzystującemu właśnie to zjawisko mogłabym wybrać np. konkretny numer telefonu. Ostatni - jak się wydaje najbardziej naturalny - paradygmat to ERD/ERS, który opiera się na wyobrażeniu ruchu dłonią lub stopą. EEG rejestruje nawet intencję wykonania jakiejś czynności. - W naszym ośrodku pracujemy, wykorzystując głównie pierwszy i drugi paradygmat. Kiedy wykonywałem…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)