To tylko jedna z 4 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
D.16,3,1,22 I Ulpian ksi ê ga 30 komentarza do edyktu. Fragment pochodzi z digestów justynia ñ skich: ksi ê ga 19 tytu ³ 2 fragment 1, paragraf 22. Jest to komentarz do edyktu, napisany przez Ulpiana, cytuje on Juliana i Marcellusa. Przedzia ³ czasowy: III wiek naszej ery. II Stan faktyczny: 1. W ³ a œ ciciel domaga si ê zwrotu rzeczy przechowywanej. 2. W ³ a œ ciciel pozywa przechowuj ¹ cego, który nie oddaje rzeczy, oskar ¿ aj ¹ c go o podst ê p. Problem: czy zwrot przedmiotu musi nast ¹ pi æ bezzw ³ ocznie, i takim wypadku osoba nie oddaj ¹ ca przechowywanej rzeczy zawsze dzia ³ a podst ê pnie ? ? III Stan prawny: Kontrakt przechowania (depositum) nale ¿ a ³ do kontraktów realnych a polega ³ on na oddaniu przez jedn ¹ osob ê zwan ¹ deponentem osobie drugiej zwanej depozytariuszem jakiej œ rzeczy ruchomej w bezp ³ atne przechowanie z obowi ¹ zkiem jej zwrotu na ka ¿ de wezwanie (nawet gdy umówiono si ê na termin) . Depozyt nale ¿ a ³ do kontraktów opartych na dobrej woli. Kontrakt ten jako nieodp ³ atne le ¿ a ³ w interesie deponenta i dlatego odpowiada ³ on za omnis culpa podczas gdy przechowawca odpowiada ³ jedynie za dolus ewentualnie culpa lata. Deponentowi przys ³ ugiwa ³ o przeciw depozytariuszowi powództwo o zwrot rzeczy - actio depositi, znana równie ¿ jako actio depositi directa. Powództwo to by ³ o skarg ¹ cywiln ¹ infamizuj ¹ c ¹ . Proces ten grozi ³ infami ¹ . Opinie jurystów: Julian:Twierdzi, i ¿ deponentowi przys ³ uguje zawsze wezwanie do oddania rzeczy. A wszelkie opó Ÿ nienia œ wiadcz ¹ o z ³ ej woli. Marcellus: Zwraca uwag ê na si ³ê wy ¿ sz ¹ , niemo ¿ no œæ oddania depozytu natychmiast po ¿¹ daniu. Uwa ¿ a, i ¿ depozytariusz nie dokonuje wtedy dollus. Podsumowuj ¹ c: W prawie rzymskim przyj ê³ a si ê wersja Juliana, o bezzw ³ oczno œ ci oddania depozytu. Jest to nieliczny ze zobowi ¹ za ñ w których si ³ a wy ¿ sza, przypadek nie maj ¹ znaczenia. D.45,1,138 I. Venuleius, ksi ê ga czwarta dzie ³ a o stypulacjach. Fragment pochodzi z digestów justynia ñ skich: ksi ê ga 45 tytu ³ 1 fragment 138. Jest to komentarz do ksi ê gi o stypulacjach, napisany przez Venuleiusa Saturianusa, cytuje on Sabinusa i Proculusa - jest to kolejny spór tych dwóch szkó ³ . Czas: II w n.e. II. Stan faktyczny: D ³ u ¿ nik i Wierzyciel ustalili, ¿ e zobowi ¹ zanie zostanie wykonane w okresie targowym. D ³ u ¿ nik uwa ¿ a, ¿ e ma czas do ko ñ ca targu. Wierzyciel, ¿ e mo
(…)
… ten nie by œciœle okreœlony. Ale Ulpian pisze: dei adiectionem pro reo, esse non pro stipulatore - Ustalenie terminu nastpuje na rzecz dunika, a nie przyjmujcego. Opinie jurystw: Sabinianie: Wierzyciel moe domaga si od razu na pocztku okresu.
Prokulianie: Dunik ma czas do koca okresu.
Podsumowujc: Dunik mia czas do koca okreœlonego terminu. W sytuacjach niejasnych stosowao si zasady „favor....”. Tu mamy…
…) z drugiej sprzeda (venditio) jest prawna forma wymiany rzeczy wszelkiego rodzaju na rzeczy szczeglnego rodzaju, jakimi s pienidze.
Opinie jurystw: Prokulianie: Towar za towar to zamiana. W kupnie sprzeday musi by wyraŸny podzia na Cen i towar, oraz na kupujcego i sprzedajcego. Sabinianie: Powouj si na Homera i zapis o kupnie towaru za pomoc zboa. Trzeba jednak zauway, e zboe z opisu penio funkcje pienidza…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)