To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Dajczak. Notatka składa się z 2 stron.
12. Javolenus, księga pierwsza posteriores Labeona (D.29,2,60) Ojciec ustanowił syna jedynym spadkobiercą, rozporządzając, by - jeśli on nie będzie spadkobiercą - wolnym i spadkobiercą został niewolnik. Syn, [powołując się na to] że ojciec był chory umysłowo, zażądał spadku [na podstawie dziedziczenia] beztestamentowego według [prawa pretorskiego] i tak objął spadek w posiadanie. Labeo powiada, że jeśli się udowodni, iż ojciec sporządził testament będąc zdro- wym na umyśle, syn jest spadkobiercą ojca na mocy testamentu. Uważam ten pogląd za fałszywy. Skoro bowiem emancypowany syn nie chciał, żeby spadek należał do niego na podstawie testamentu, niezwłocznie przechodzi on na podstawionego spadkobiercę. I nie można uważać, że zachowuje się jak spadkobierca ten, kto - by uchylić się przed spadkiem [według prawa cywilnego] - domaga się dóbr według edyktu. Paulus. Również Proculus odrzuca pogląd Labeona i opowiada się za opinią Javolenu- sa.
Fragment pochodzi z Digestów justyniańskich: Księga 29, tytuł 2, fragment 60. Jest autorstwa Javole- nusa (I w. n. e.), ale w tekście pojawiają się też opinie Labeona (I w. p. n. e.), Paulusa (III w. n. e.) i Pro- culusa (I w. n. e.). Zarówno Proculus, Javolenus jak i żyjący 200 lat później Paulus nie zgadzają się z opinią Labeona.
Przedział czasowy: I w. p. n. e. - III w. n. e.
Stan faktyczny: Ojciec ustanawia syna jedynym spadkobiercą, ale jeśli syn nie przyjmie spadku, spadkobiercą zostanie niewolnik. Syn zarzuca ojcu chorobę umysłową i żąda spadku, ale z dziedziczenia beztestamentowego.
Problem w tym kazusie sprowadza się do pytania: czy jeśli ojciec był jednak zdrowy psychicznie, to co się stanie ze spadkiem?
Stan prawny: 1. Dziedziczenie testamentowe 2. Dziedziczenie beztestamentowe 3. Zdolność do sporządzenia testamentu (testamenti factio activa) 4. Podstawienie 5. Wyzwolenie
Testament to jednostronne rozporządzenie ostatniej woli na wypadek śmierci, ustanawiające dziedzi- ca. Zdolność do sporządzenia testamentu mieli obywatele rzymscy sui iuris mający zdolność prawną oraz pełną zdolność do czynności prawnych. Nie mogli sporządzić testamentu chorzy umysłowo, nie- dojrzali, marnotrawcy, a także kobiety. Dziedziczenie beztestamentowe mogło być w tej sytuacji korzystniejsze dla syna spadkobiercy, gdyż nie obciążały go legaty czy fideikomisy. Podstawienie oznaczało, że testator ustanawiał spadkobiercę podstawionego heres sibstitutus, na wypadek gdyby spadkobierca „pierwszy” heres institutus nie mógł objąć spadku. Właściciel mógł tak- że obdarować niewolnika wolnością w testamencie (manumissio testamento).
Favor testamenti to argumentacja mająca na celu zachowanie testamentu w mocy. Zasada ta oznacza ona, że w sytuacji, gdy testament można rozmaicie tłumaczyć lub rozmaicie rozumieć, to wówczas należy przyjąć taką interpretację, która pozwala utrzymać w mocy rozrządzenia spadkodawcy oraz nadać im rozsądną treść.
(…)
… ostatniej woli pewnej korzyści majątkowej kosztem przychodów uzyskanych ze spadku; cząstkowe przysporzenie ze spadku, bez odpowiedzialności za długi spadkowe.
…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)