Dajczak. Notatka składa się z 1 strony.
9. Paulus 21 komentarza do edyktu (D.6.1.33) s.82 Fragment tekstu pochodzi z Libri ad edictum Iuliusa Paulusa - wybitnego prawnika okresu późnokla- sycznego, asystenta Papiniana po którym przejął urząd prefekta pretorii w czasie panowania dynastii Sewerów. Paulus przytacza opinię Pomponiusza - jurysty z czasu panowania Hadriana który to z kolei powołuje się na Trebatiusa - prawnika żyjącego w czasach rządów Oktawiana Augusta. Paulus przy- tacza także opinię Juliana, jurysty niemalże starszego o pokolenie, związanego szczególnie z cesarzem Hadrianem, przedstawiciela szkoły Sabinianów.
Stan faktyczny obejmuje dwie osoby: właściciela danego obiektu i jego posiadacza. Pomiędzy nimi jest proces w którym właściciel występuje ze skargą wydobywczą obejmującą także owoce.
11. Ulpian, księga siedemnasta komentarza do dzieł Sabinusa (D.7,8,4,1) Jeżeli kobiecie zostało pozostawione używanie [mieszkania], to pierwszy Quintus Mucius dopuścił, że może ona mieszkać również z mężem, by chcąc korzystać z domu nie powstrzymywała się przed [za- warciem] małżeństwa. Nie podnoszono co do tego wątpliwości, że żona może mieszkać z mężem. A jak przedstawia się sprawa, gdy zostało zapisane wdowie [używanie mieszkania]? Czy gdy zawarła mał- żeństwo po ustanowieniu używania, może kobieta mieszkać z mężem? I to jest prawdą, jak i Pompo- nius w piątej księdze i Papinian w księdze dziewiętnastej „zagadnień” dowodzą, że ona może po za- warciu małżeństwa mieszkać z mężem. Rozszerzając to Pomponius twierdzi, że może ona mieszkać również z teściem.
Fragment pochodzi z Digestów justyniańskich: Księga 7, tytuł 8, fragment 4, paragraf 1. Jest to komen- tarz do dzieł Sabinusa (I w. n. e.), czyli do prawa cywilnego, autorstwa Ulpiana (III w. n. e.). Przywołuje on opinie: Quintusa Muciusa Scacvoli (I w. p.n.e), Pomponiusa (II w. n.e.) i Papiniana (III w. n.e.).
Przedział czasowy: I w. p.n.e. - III w. n.e.
Stan faktyczny: W przytoczonym kazusie można wyróżnić dwie sytuacje: 1. Kobiecie zamężnej przyznane jest używanie mieszkania. 2. Wdowie przyznane jest używanie mieszkanie. Po jakimś czasie wychodzi ona ponownie za mąż.
Problemem poruszonym w tym kazusie jest wykonywanie służebności osobistej, a nasuwające się pyta- nie brzmi: komu przysługuje prawo mieszkania (habitatio).
Stan prawny: 1. służebność osobista (ogólnie); 2. habitatio (prawo mieszkania); 3. legatum (zapis).
Służebność to ograniczone prawo rzeczowe, które upoważnia uprawnionego do korzystania z rzeczy cudzej w pewien określony sposób. Służebność osobista (servitutes personarum) była prawem podmiotowym niezbywalnym, tzn. przysługiwała zawsze konkretnej osobie - nie osobom trzecim.
Habitatio, czyli prawo mieszkania - jedna ze służebności osobistych - było odmianą używania (usus), zatem nie można było pobierać pożytków z rzeczy używanej (domu, mieszkania, etc.)
(…)
….)
Zapis (legatum) to przysporzenie komuś z mocy rozporządzenia ostatniej woli pewnej korzyści ma- jątkowej kosztem przychodów uzyskanych ze spadku; cząstkowe przysporzenie ze spadku, bez odpo- wiedzialności za długi spadkowe. W przytoczonym fragmencie chodzi zapewne o legat damnacyjny, który powodował zawiązanie się stosunku obligacyjnego pomiędzy legatariuszem jako wierzycielem a dziedzicem…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)