Dajczak. Notatka składa się z 1 strony.
3. Gaius 2,78 (s. 78) Powyższy fragment jest autorstwa tajemniczego prawnika Gaiusa, który żył i tworzył w II w n. e. i pochodzi z najsłynniejszego jego dzieła - spełniających rolę podręcznika Instytucji w których znajduje się on w księdze drugiej, tytule 78. Gaius prowadzi spór z Paulusem - wybitnym prawnikiem, doradcą Sewerów i prefektem pretorii działającym w II w.
Przedmiotem badania jest to, jakie prawa co do malowidła posiada jego autor jeżeli namalował go na cudzej własności(desce). Z jednej strony, jeżeli autor malowidła nie zapłacił ceny deski jej właścicie- lowi, to nie może wystąpić z roszczeniem, aby zostać właścicielem obrazu. Jednak gdyby uznano, że to autor obrazu jest jego właścicielem, to właściciel deski mógłby zastosować zasadę actio utilis, czyli mógłby domagać się od autora obrazu świadczenia za deskę. Na mocy tej zasady mógłby też zwolnić go z tego zobowiązania lub dokonać cesji deski(przeniesienia wierzytelności).Jeśli właściciel deski nie uregulowałby nakładu w postaci malowidła mógłby zostać odparty w oparciu o zarzut podstępu. Gdyby autor malowidła zabrał deskę właścicielowi to właścicielowi deski przysługuje skarga z powodu kradzieży.
Problemem prawnym jest posiadanie dwóch skarg rzeczowych na jednym przedmiocie. Zarówno właścicielowi deski jak i malarzowi przysługuje expetio doli w przypadku posiadania przedmiotu przez jedną ze stron i nie uregulowania kosztów deski/pracy.
W sporze prawników pobrzmiewają echa sporu Sabinianów, którzy na podstawie rozważań stoickich filozofów materialistycznych uważali, iż materia jest jedna a jedynie jej forma przybiera różne postaci co miało przemawiać na korzyść właściciela materiału (w tym przypadku właściciela deski) z Prokulia- nami, którzy uważali, że przetworzona rzecz jest obiektem zupełnie nowym, więc jej przetwórca na- bywa ją w sposób pierwotny (w tym przypadku malarz). Gaius przekonuje do przełamania zasady superficies solo cedit. W efekcie w odróżnieniu od takich czynności jak zafarbowanie materiału czy zapisaniu papirusu czy pergaminu, chociaż barwnik czy lite- ry wielokrotnie przewyższałyby wartość rzeczy głównej, przypadały właścicielowi tego drugiego obiektu. Odmienne jednak jest stanowisko prawników (Gaius nazywa tę grupę „większościową” a Paulus „mniejszościową”) co do obrazu i deski. Gaius uważa, iż praca malarza jest pod względem ekonomicznym znacznie cenniejsza. Możemy w tym dopatrywać się powstawania pewnych zrębów prawa autorskiego.
Prawo polskie: jeżeli zostanie podjęta decyzja o zniszczeniu dzieła, to właściciel ma obowiązek złożyć ofertę sprzedaży jego twórcy, a jeśli jest to niemożliwe to powinien umożliwić mu stworzenie jego kopii.(art.1 i 32 prawa autorskiego)
4. G.2.79 (s. 79) Powyższy fragment jest autorstwa tajemniczego prawnika Gaiusa, który żył i tworzył w II w n. e. i pochodzi z najsłynniejszego jego dzieła - spełniających rolę podręcznika Instytucji w których znajduje się on w księdze drugiej, tytule 79. Gaius przytacza poglądy dwóch prawników szkoły sabiniańskiej: Masuriusa Sabinusa (od którego nazwiska szkoła wzięła swoją nazwę) oraz Cassiusa jego ucznia, który był następcą Sabinianów po śmierci swego mistrza. Przedstawiony jest także pogląd „szkoły przeciwnej” w czym Gaiusa ma na myśli Prokulianów. Tak więc istnieje tutaj spór pomiędzy dwoma szkołami.
(…)
… substancje problem skargi z tytułu kradzieży (actio furtii) i z tytułu bezpodstawnego wzbogacenia się (actio inde- biti).
Sabinianie, na podstawie rozważań stoickich filozofów materialistycznych, uważali, iż materia jest jedna a jedynie jej forma przybiera różne postaci co miało przemawiać na korzyść właściciela mate- riału a tym samym własność pierwotna trwa. Prokulianie natomiast na podstawie filozofii…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)