To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
KARYGODNOŚĆ CZYN KARYGODNY ( Art. 1 §2 )- czyn zabroniony, którego społeczna szkodliwość jest więcej niż znikoma.
SPOŁECZNA SZKODLIWOŚĆ CZYNU ( Art. 115 §2 )- przy jej ocenie sąd bierze pod uwagę następujące elementy:
1) podmiotowe
a) rodzaj i charakter naruszonego dobra,
b) rozmiary wyrządzonej i grożącej szkodę,
c) sposób i okoliczności popełnionego czynu,
d) wagę naruszonych obowiązków,
2) przedmiotowe
e) postać zamiaru,
f) motywacja sprawcy,
g) rodzaj naruszonych reguł ostrożności,
h) stopień ich naruszenia
Stopień społecznej szkodliwości jest stopniowalny. Może być:
a) znikomy- wtedy nie ma przestępstwa,
b) nie znaczny ( a nie nieznaczny )- jest przesłanką warunkowego umorzenia postępowania karnego,
c) znaczny.
O karygodności czynu decyduje sąd uwzględniając powyższe elementy.
Ustawodawca kierują się tu pojęciem szkodliwości społecznej, co do których podejmuje decyzje o karalności. Karalna jest cała grupa zachowań. Na gruncie pojęcia czynu karalnego społeczna szkodliwość zachowań jest wynikiem uogólnienia. Ustawodawca przyjmuje, że wszystkie zachowania człowieka są społecznie szkodliwe, jeżeli należą do pewnej kategorii zachowań, opisanych w ustawie. Nie znaczy to, że zachowanie nie może zawierać ładunku społecznej szkodliwości.
Np. ustawodawca wychodzi z założenia, że wszystkie zachowania należące do zachowań na szkodę innych uczestników obrotu gospodarczego są czynami społecznie szkodliwymi ( czyny te opisane są w rozdz. XXXVI- przestępstwa przeciwko obrotowi gospodarczemu ). Penalizując poszczególne zachowania ustawodawca wychodzi z założenia, że należą one do grupy zachowań społecznie szkodliwych, co nie znaczy, że pewne czyny mogą takiej szkodliwości nie zawierać.
Przykład:. doprowadzenie do upadłości, gdy upadający jest dłużnikiem kilku wierzycieli, jest społecznie szkodliwe, bo upadłość oznacza ich niezaspokojenie ( art. 301 ). Jednak tylko w sposób określony w kk ( roztrwonienie części majątku, zaciąganie zobowiązań, zawieranie transakcji oczywiście sprzecznych z zasadami gospodarowania ). A czy np. roztrwonienie majątku przez działalność charytatywną to przestępstwo w myśl art. 301?. Takie zachowanie indywidualno- konkretne nie jest społecznie szkodliwe. W ten sposób dochodzimy do rozróżnienia czynu karalnego i karygodnego.
W rozważanym stanie faktycznym czyn sprawcy należy do zachowań karalnych opisanych w art. 301, ale mimo to nie zasługuje na ukaranie- nie jest czynem karygodnym.
Reasumując- w tym czy czyn jest czynem karalnym decyduje ustalenie czy zachowanie człowieka wypełnia wszystkie znamiona danego typu rodzajowego przestępstwa. Karalność czynu ustalamy porównując zachowanie z jego opisem w ustawie karnej.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)