To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
KAROL LIBELT: 1832 założenie w Paryżu Towarzystwa Demokratycznego Polskie. Potępiało uprzywilejowanie szlachty, przyrzekało zniesienie poddaństwa i pańszczyzny, obiecywało chłopom zniesienie pańszczyzny i poddaństwa, obiecywało chłopom bezpłatne uwłaszczenie, a własność indywidualna uznawało z podstawę stosunków społecznych. Założenia ideologiczne Towarzystwa Demokratycznego Polski przełożył na polski Karol Libelt Syn szewca poznańskiego, studiował w Berlinie matematykę, filozofie i filozofie pod kierunkiem Hegla. Zgłosił się do powstania listopadowego i odbył całą jego kampanie jako artylerzysta. Skompromitowało go to tak dalece w oczach władzy pruskiej, że do końca życia nie mógł otrzymać posady nauczyciela. Założył w 1840 prywatny pensjonat dla chłopców. Po zezwoleniu w 1841 przez władze Pruskie na wykłady w języku polskim Libelt staje się jednym z najgorliwszych prelegentów. Równocześnie na łamach czasopism poznańskich ukazuje się szereg jego artykułów i obszerniejszych rozpraw filozofii, literatury, z zagadnień ówczesnego życia społecznego, kulturalnego itp. Prace te ukazywały się następnie drukiem jako Pisma pomniejsze w sześciu tomach. Wśród nich znajdują się m.in. najważniejsze rozprawy Libelta z dziedziny oświaty: Pomysły o wychowaniu ludów; O szkole realnej oraz O odwadze cywilnej. Jednostronne kształcenie ludu: Szkoły dzieliły się na dwa stopnie elementarne i średnie.
Szkoły elementarne: ich program nauczania zmierzał do przygotowania młodzieży wyłącznie do pracy rzemieślniczej, handlowej, fabrycznej lub rolniczej. Cel ten starano się osiągnąć zbyt szybko. We wszystkich klasach i na każdej lekcji szkoła elementarna kierowała się systematycznie zasad, aby nie rozwijać władz umysłowych uczniów, nie budzić ich wrażliwości na to co jest piękne, dobre, prawdziwe, lecz uczyć ich wszystkiego co będzie potrzebne w dalszym zawodzie. Szkoły średnie (gimnazja): „szkoły uczone” dostępne tylko dla młodzieży bogatej, przeważnie szlacheckiego i mieszczańskiego pochodzenia. Przygotowywały one albo do pracy naukowej, albo do zawodów wymagających pewnej kultury umysłowej. Przysposabiały dla kraju rządzących i nauczających czyli urzędników i nauczycieli świeckich i duchowych wliczając w nich także lekarzy. Ta szkoła dawała przede wszystkim wiedzę o literaturze i kulturze klasycznej, kształciła smak estetyczny i literacki, przyzwyczajała do dociekliwości i logicznego rozumowania, rozwijała władze umysłowe, ćwiczyła inteligencję.
Dualizm wychowania na pracowników fizycznych i umysłowych pociągał za sobą według Libelta pociągał rozdwojenie społeczeństwa.
Sądził, że oświecenie dla mas polega nie na ich uczoności, lecz na takim wychowaniu, które by je doprowadziło do zrozumienia godności człowieka, podniesienia ich poziomu moralnego oraz uszlachetnienia pracy przez oparcie jej na zdobyczach nauki.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)