To tylko jedna z 4 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Kant:
a. przełomowe znaczenie Kanta w dziejach filozofii prawa
jest zaprzeczeniem stereotypowego poglądu, że filozofowie starożytni dokonali podstawowych odkryć, a kolejni nadają im tylko indywidualny wyraz;
etyka oparta na kulcie obowiązku, a nie na pojęciach dobra i zła;
niepoznawalność rzeczy samych w sobie, uznanie poznawalności świata zjawisk;
krytyka czystego rozumu (nie ma oderwania od zmysłowości);
przewrót kopernikański: Przewrót kopernikański w filozofii, to zupełnie nowe podejście do kwestii poznania.
Do tej pory zadawano pytanie: jak to jest, że nasze myśli pasują do świata zewnętrznego? Jak to jest, ze jesteśmy w stanie o świecie cos wiedzieć? Kant stwierdził, że tak postawione pytanie jest wadliwe i nie da się na nie odpowiedzieć. Jest odwrotnie świat jako przedmiot poznania dostosowuje się do ludzkich zdolności poznawczych, poznajemy rzeczy nie jakimi są („rzeczy same w sobie”), lecz jakimi się zjawiają w naszym poznaniu, ocenianie tego co jest, wymaga zgłębienia wiedzy nie tyle o tym, co było, lecz o tym, co być powinno. Poznajemy wg Kanta "świat fenomenów". Człowiek poznaje, gdy przedmiot jest „dany przez wrażenia i pomyślany przez pojęcia.”
b. stan natury
- pojęcie abstrakcyjne;
- Kant przyjmował istnienie stanu natury jako okresu, który poprzedzał moment zawarcie przez ludzi umowy społecznej i powstania państwa (okres poprzedzający życie społeczne i państwowe). - Znamienną cechą stanu natury jest wolność, ale pozbawiona zabezpieczenia prawnego. Ta nieskrępowana niczym wolność przejawia się przede wszystkim w tym, że człowiek uważa to, co staje się przedmiotem jego zachceń za swoje i bez żadnego skrępowania dąży do urzeczywistnienia własnej samowoli.
- W stanie natury panował niepokój. Stan wrogości między ludźmi jest spowodowany nieskrępowanym dążeniem do zaspokojenia popędów, ambicji, żądzy władzy oraz żądzy posiadania. „Będąc stworzeniem społecznym człowiek jest zarazem najbardziej niespołeczną z żyjących istot”. Kant twierdził, że Hobbes nie miał racji - między ludźmi nie istniał permanentny stan wojny - istniało jedynie stałe zagrożenie wybuchu wojny.
c. treść umowy społecznej Permanentny niepokój, który według Kanta charakteryzował stan natury nakłonił ludzi do zawarcia jednoetapowej umowy społecznej. Kant wiążąc z umową społeczną powstanie państwa nie traktował jej jako faktu historycznego, ale jako ideę rozumu. Stwierdził, że bez idei umowy społecznej nie da się pomyśleć uzasadnienia prawa pozytywnego. Zawierając umowę o utworzeniu państwa ludzie pozbyli się wprawdzie zewnętrznej wolności, ale tylko po to by ją natychmiast odzyskać jako członkowie wspólnoty w
(…)
… natury.
Stan wiecznego pokoju celem historii ludzkości;
Najwyższym ideałem prawa.
l. imperatyw kategoryczny i imperatyw praktyczny
Imperatyw kategoryczny „tak działaj, ażeby maksyma twojej woli stała się prawem powszechnym”. Według Kanta każdy człowiek podlega regule zobowiązującej go do spełniania dobrych uczynków z poczucia obowiązku - tą regułą jest właśnie imperatyw kategoryczny. Jest to szczególna dyspozycja skłaniająca człowieka do działania z poczucia obowiązku. Warunkiem wypełnienia imperatywu kategorycznego jest przede wszystkim wolność, podporządkowanie przez człowieka strony popędowo uczuciowej nakazom rozumu oraz ograniczenie wolności innych ludzi - przez stanowione prawa pozytywnego - ze względu na zapewnienie każdemu wolności i możliwości wypełnienia owej powinności oraz likwidację trudności…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)