To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
PROBLEM STOSUNKU JEDNOSTKI DO SPOŁECZEŃSTWA W historii narodów i państw dążenia do znalezienia optymalnego układu stosunków między jednostką a społeczeństwem są dominujące. Dlatego narzucają się badaczom jako zasadnicze procesy społeczne.
TRZY UJĘCIA ISTOTY SPOŁECZNOŚCI I TRZY TEORIE NA TEMAT STOSUNKU JEDNOSTKI DO SPOŁECZEŃSTWA teoria organicystyczna :
społeczeństwo jako pierwsze, pierwotne i wyższe w stosunku do człowieka, jako organizm (Platon, H. Spencer), byt substancjalny i całość pierwsza decyduje o naturze oraz o istocie swej części jaką jest człowiek,
jednostka jako cząstka całości, wytwór społeczeństwa (E. Durkheim) sama w sobie nie ma żadnych celów, spełnia jedynie funkcje względem organizmu, podlega całkowicie prawom narodu i państwa,
teoria mechanicystyczna, atomistyczna, nominalistyczna, teoria umowy społecznej :
realnie istnieją tylko jednostki,
społeczeństwo jest sumą jednostek, które łączyć może jedynie umowa dotycząca zaniechania lub podejmowania jakiś czynności; wskutek umowy nie powstaje jednak żaden odrębny podmiot, byt niezależny czy całość w stosunku do jednostek; społeczność jest tylko tworem myśli ludzkiej (Hobbes, Lock, Rousseau), jest całkowicie podporządkowana jednostce,
teoria funkcjonalna, realistyczna :
społeczeństwo nie jest bytem substancjalnym, ale są nim jedynie osoby ludzkie, które społeczeństwo tworzą; społeczeństwo istnieje realnie, jest całością odrębną od osób, które je tworzą; czynnikiem jednoczącym osoby w społeczność jest zawsze jakieś dobro, cel i wspólne potrzeby; społeczeństwo ma służyć celom osoby ludzkiej i jej pomagać,
osoba ludzka jest autonomiczna i wyrasta ponad społeczeństwo, z drugiej strony jest mu częściowo podporządkowana.
PRAWA OSOBY LUDZKIEJ I DOBRO WSPÓLNE Droga do określenia praw jednostki ludzkiej może być dwojaka:
analiza dedukcyjna - polega na ustalaniu praw drogą analizy i rozumowania, zaczynając od określenia istoty i natury społeczeństwa i osoby ludzkiej, opis empiryczny - polega na ustalaniu praw poprzez obserwację praktyki społecznej, opis i usystematyzowanie uprawnień, jakich dla człowieka żądały różne ruchy polityczne i społeczne.
Najpełniejszą listę praw podał w 1963 roku papież Jan XXIII, przyjmując za ich podstawę godność osoby ludzkiej.
Tradycyjny podział praw:
prawa do bytu :
człowiek jest bytem substancjalnym, istotą rozumną, ma swój cel do osiągnięcia i kieruje się swoją wolą, charakteryzuje go samoistność w bycie i działaniu, jest najdoskonalszym bytem w całej naturze, osoba ludzka jest wyższa od społeczeństwa, gdyż jest twórcą swych czynności;
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)