Jean Racine.

Jean Racine:
autor Fedry
wykorzystywał tematykę i zasady teatru starożytnego, ale nadaje postaciom rys własnej osobowości
charaktery zmieniają się w działaniu, a słowo to tylko narzędzie
siłą napędową jego tragedii są uczucia
człowiek to marionetka sił i namiętności, które nimi kierują
głęboko analiza psychologiczna
znakomite budowanie postaci
znakomicie operuje słowem i wierszem - znakomity warsztat
czerpał pomysł m.in. z Biblii i tekstów starożytnych
twórca wielkich postaci kobiecych
pokazał kobietę, która nie tylko kocha i cierpi, ale miota się w swych uczuciach i wyborach
postaci emanują różnorodnością uczuć
świadomość, że pisze dla tych, którzy oglądają
styl prosty i naturalny, ale dobitny i soczysty
użycie języka dworskiego
główna wartość to słowo i wypowiedzenie go
styl pełen subtelności - jego bohaterki są też delikatne, mają bardziej skomplikowaną strukturę niż heroina, która cierpi; przeplatanie się niuansów
ogranicza ruch aktora do minimum, bo skupia się na słowie
elementem, który ma przyciągnąć widza nie musi być szybka akcja
Monolog Hipolita z Fedry:
Hipolit oskarżony o romans z macochą
odpowiada na pytania ojca, ale skrywa w tajemnicy, kogo kocha naprawdę
zaślepiony ojciec nie chce słuchać argumentów
bardzo dobrze skomponowane środki retoryczne
Hipolit powołuje się na bogów
Hipolit musi w końcu ujawnić imię tej, którą kocha (łamie w ten sposób przyrzeczenie, postępuje niegodnie)
Hipolit jako argument podaje fakt, że nigdy nie postąpił niegodnie
teza, argumenty, wnioski
pokazanie sposobu myślenia Hipolita
... zobacz całą notatkę