dr Przemys_aw Artemiuk. Notatka składa się z 2 stron.
4. Istota Zmartwychwstania Chrystusa W Katechizmie Kościoła Katolickiego stwierdza się, że "Zmartwychwstanie Chrystusa jest kulminacyjną prawdą naszej wiary w Chrystusa. Pierwsza wspólnota chrześcijańska wierzyła w nią i przeżywała ją jako prawdę centralną, przekazaną przez Tradycję, jako prawdę fundamentalną potwierdzoną przez pisma Nowego Testamentu" (KKK 638). Pytanie o Zmartwychwstanie nie jest zatem pytaniem z "peryferii" chrześcijaństwa ani "jedną z prawd wiary", lecz prawdą " kulminacyjną", "centralną", "fundamentalną" i właśnie jako taka stanowi od początku przedmiot zainteresowania naszej dyscypliny. W tym miejscu - po omówieniu aspektów źródłowych, historycznyczno-apologijnych i teologicznych - można lepiej wskazać istotę Zmartwychwstania Jezusa Chrystusa. Określenie . Zmartwychwstanie można zdefiniować jako przejście człowieczeństwa Chrystusa - wraz z Jego ciałem - od śmierci do Bożego trynitarnego życia (KKK 648; 656) . Nie było ono bowiem "powrotem do życia ziemskiego, jak to miało miejsce w przypadku wskrzeszeń, których dokonał Jezus przed Paschą: córki Jaira, młodzieńca z Naim, Łazarza. Te fakty były wydarzeniami cudownymi, ale osoby cudownie wskrzeszone mocą Jezusa powróciły do życia ziemskiego. W pewnej chwili znów umrą. Zmartwychwstanie Chrystusa jest istotowo różne [...]" (KKK 646). Widzenie ( ofthe ) Zmartwychwstałego jest traktowane jako wydarzenie, a nie wizja wyobraźniowa . Nie jest to jednak widzenie „fizyczne” - ciało Jezusa jest odtąd „duchowe”, „niezniszczalne”, „niebiańskie”, „nieśmiertelne”. Chrystofanie zbliżają się w opisach do teofanii - obiektywnych doświadczeń Boga; doświadczeń spotkania, które ogarnia świadka, dotyka jego rozumu, serca i woli, wzywa do kontynuacji, życia w jego promieniach. Dlatego Apostołowie „nie mogę nie mówić o tym, co zobaczyli i co usłyszeli” (Dz 4,20). Łaska, wybranie . Zmartwychwstały ukazuje się i znika jak Bóg w teofaniach Starego Testamentu (Rdz 18; Lb 12, 5). Jego zjawienia są "przechodzeniem" w świat czasu i przestrzeni "absolutnie ukrytej wspaniałości Boga" (K. Lehmann). Dlatego narratorzy wydarzeń chrystofanijnych wyraźnie podkreślają, że inicjatywa chrystofanii należy do Niego, a możliwość rozpoznania jest łaską. Kobiety i uczniowie nie zawsze odkrywają obecność Zmartwychwstałego, gdyż to nie oni rozpoznają, lecz On daje łaskę zobaczenia i rozpoznania. Związek z historią . „Boski akt powołania Jezusa z Nazaretu do pełni życia w Zmartwychwstaniu" jest o tyle historyczny, o ile odcisnął się na ludzkiej historii . Miał on, jak pokazaliśmy, swoje znaki historyczne: pusty grób i świadectwa chrystofanijne. Zostały one historycznie poświadczone, chociaż nie chodzi tu historyczność bezpośrednią, lecz pośrednią. W swej istocie bowiem Zmartwychwstanie jest wydarzeniem transcendentnym, ponadhistorycznym i jako akt eschatologiczny, dotyczący sensu całej historii, nie może być zredukowany do jednego wydarzenia czy serii wydarzeń. Trzeba widzieć jego rozpiętość dziejową, ponadhistoryczną - w tym aspekcie misteryjno-eschatologicznym jest "nowym stworzeniem", nadaniem nowego kierunku dziejom i Boskim zarysem, antycypacją ich spełnienia.
(…)
… doświadczeń Boga; doświadczeń spotkania, które ogarnia świadka, dotyka jego rozumu, serca i woli, wzywa do kontynuacji, życia w jego promieniach. Dlatego Apostołowie „nie mogę nie mówić o tym, co zobaczyli i co usłyszeli” (Dz 4,20).
Łaska, wybranie. Zmartwychwstały ukazuje się i znika jak Bóg w teofaniach Starego Testamentu (Rdz 18; Lb 12, 5). Jego zjawienia są "przechodzeniem" w świat czasu i przestrzeni…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)