Istota umowy agencyjnej
9W ramach umowy agencyjnej agent zobowiązuje się do stałego pośredniczenia przy zawieraniu umów z klientami na rzecz dającego zlecenie albo do zawierania umów w imieniu dającego zlecenie (art. 758 § 1 k.c.). Innymi słowy, treścią tego rodzaju umowy są takie działania agenta (podejmowane za wynagrodzeniem), które będą prowadzić do zawierania przez osoby trzecie umów z dającym zlecenie, np. wskutek zachęty ze strony agenta, przedstawienia oferty dającego zlecenie, promocji towarów czy usług dającego zlecenie. Chodzi tu zatem o dokonywanie przez agenta pewnych czynności faktycznych, których skutkiem będzie zdobywanie przez dającego zlecenie klientów. Możliwe jest również takie ukształtowanie treści stosunku agencyjnego, w którym na agencie spoczywać będzie zadanie zawierania umów z klientami w imieniu dającego zlecenie (z agentem jako pełnomocnikiem), a więc dokonywanie czynności prawnych, poprzedzone bardzo często wieloma czynnościami faktycznymi o charakterze głównie promocyjnym, o których wspomniano wyżej.
Już z ustawowej definicji tej umowy widać wyraźnie, że nawiązuje ona do umowy zlecenia (jedną ze stron umowy jest „dający zlecenie”). W istocie umowa agencyjna, choć stanowi odrębną umowę nazwaną, traktowana jest jako szczególna postać umowy zlecenia i z niej się wywodzi. W odróżnieniu jednak od umowy zlecenia w umowie agencyjnej chodzi o dokonywanie pewnych czynności w imieniu dającego zlecenie, ale w sposób ciągły, stały, w pewnej perspektywie czasowej. Dokonanie jednorazowej czynności nie będzie świadczyło o tym, że dana umowa jest umową agencyjną, a co najwyżej mogłaby być ona uznana za umowę zlecenia.
Umowa agencyjna jest umową handlową, co oznacza, że przynajmniej jedną jej stroną musi być przedsiębiorca. Ponadto kontakt ten cechuje konsensualność, wzajemność i odpłatność. Należy on do grupy umów o pośrednictwo handlowe oraz umów o świadczenie usług.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)