Przedstaw istotę przesłanki „brak wymaganego zezwolenia na ściganie” oraz omów możliwości odmowy wszczęcia lub umorzenia postępowania przygotowawczego w oparciu o tę przesłankę w zależności od określonego stanu faktycznego W artykule 17 § 1 pkt 10 jako przeszkodę procesową określa się brak wymaganego zezwolenia na ściganie lub wniosku o ściganie pochodzącego od osoby uprawnionej - chyba że ustawa stanowi inaczej . Jeżeli mimo braku zezwolenia lub wniosku o ściganie postępowanie (niedopuszczalne) zostało wszczęte i jest prowadzone, należy je w momencie stwierdzenia tej przeszkody umorzyć . Przyjmuje się jednak, że jeżeli przed umorzeniem brak ten zostanie uzupełniony, następuje konwalidacja wadliwego postępowania i może ono toczyć się dalej, np. w wypadku stwierdzenia przez sąd braku wniosku nawet po odczytaniu aktu oskarżenia obecna na rozprawie osoba pokrzywdzona może złożyć wniosek o ściganie, „uzdrawiając” proces - jest to właśnie konstrukcja tzw. konwalidacji.
Zagadnienie zezwolenia na ściganie wiąże się z problematyką immunitetów , których zadaniem jest ochrona określonych osób przed prowadzeniem przeciwko nim postępowania karnego. Immunitety dzielą się na materialne , polegające na uchyleniu karalności przestępstwa, oraz procesowe, czyli formalne , ograniczające się do sfery procesowej i czyniące postępowanie niedopuszczalnym. Immunitety dzielą się też na bezwzględne , a więc takie, które przez żaden organ nie mogą być uchylone, oraz względne , czyli takie, które mogą być uchylone przez organ określony w ustawie i w trybie przez nią przewidzianym. Dzielą się też immunitety na nietrwałe, chroniące daną osobę tylko w okresie pełnienia przez nią funkcji, z którą immunitet jest związany, oraz immunitety trwałe, chroniące osobę także później, gdy już takiej funkcji nie pełni. Immunitety materialne są zawsze bezwzględne i trwałe, a procesowe są w różny sposób unormowane.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)