Instrumentacja głoskowa, jej funkcje i odmiany
Instrumentacja głoskowa - to zamierzone uformowanie warstwy głoskowej wypowiedzi, mające na celu nadanie jej specjalnych walorów brzmieniowych i semantycznych. Polega na takim doborze i zestawieniu wyrazów na przestrzeni pewnego odcinka wypowiedzi, że jego budowa głoskowa traci charakter przypadkowy i zyskuje wartość samodzielną ze względu na swój własny porządek. Konkretne głoski mogą występować w bliskim sąsiedztwie lub ściśle określonym układzie (aliteracja, echolalia, glosolalia, rym), w rozproszeniu lub bardzo rzadko (lipogram). W wyniku instrumentacji warstwa głoskowa wypowiedzi zyskuje pewną autonomię, przestaje służyć rozpoznawalności wyrazów i ich znaczenia (warstwa semantyczna), pokazując nowe lub ukryte znaczenia połączonych wyrazów (paronomazja, figura etymologiczna, kalambur, gra słów). Funkcje instrumentacji głoskowej:
dźwiękonaśladowcza - jest to instrumentacja naśladująca brzmienia językowe; jej sens ujawnia się przy zestawieniu fonicznej jakości słów ze znanymi z życiowego doświadczenia zjawiskami akustycznymi. Mamy tu do czynienia z onomatopeją. W każdym języku występuje pewna grupa słów dźwiękonaśladowczych, których postać brzmieniowa jest silnie związana ze zjawiskami przez nie przedstawianymi, np. świst, zgrzyt, tupot, chlupot. Dźwiękonaśladownictwo nie ogranicza się, jednak tylko do stosowania słów onomatopeicznych, ale także na konstruowaniu dźwiękonaśladowczych sekwencji głoskowych i układów rytmicznych, które oddzielnie są całkowicie neutralne znaczeniowo,
np. Tkacze tkają łatki tkanin
Żadne z użytych słów nie posiada w izolacji poszczególnych walorów brzmieniowych, natomiast ich zestawienie skojarzone w świadomości odbiorcy z opisywaną sytuacją daje określony efekt onomatopeiczny. stylizacyjna - polega na tworzeniu aluzji brzmieniowych do zjawisk językowych. Można to zaobserwować, np. przy naśladowaniu brzmień obcojęzycznych w języku rodzimym nie przez wprowadzenie obcych słów, ale przez naśladowanie cech fonicznie charakterystycznych dla danego języka
muzyczno-nastrojowa - nadawanie tekstowi charakteru emocjonalnego, wytwarzanie odpowiedniego nastroju za pomocą skojarzeń (skojarzenie treści z jej brzmieniem).
ODMIANY INSTRUMENTACJI GŁOSKOWEJ:
Aliteracja - to powtórzenie jednakowych głosek lub grupy głoskowej na początku lub końcu kolejnych wyrazów, lub wyrazów zajmujących analogiczne miejsce w tekście, np. na początku wersu, lub zdania. Aliteracja jest sposobem na zorganizowanie fonicznej warstwy wypowiedzi. Pełni trzy funkcje:instrumentacyjną, semantyczną i wierszotwórczą. np. zwija się zaułek zawiły
zagubiony we własnych załomach
(…)
… poziom organizacji fabuły, który jest niezależny od sposobu wypowiadania się. NARRACJA monolog prezentujący ciąg wydarzeń w jakimś porządku czasowym, powiązanych z występującymi postaciami oraz środowiskiem. dwa rodzaje: - narracja autorska (trzecioosobowa) - narrator umieszczony poza światem przedstawionym; jego relacja jest mniej lub bardziej obiektywna;
- narracja pamiętnikarska (pierwszoosobowa) - narrator umieszczony w środku wydarzeń świata przedstawionego, występuje jako „ja” narracyjne; jest świadkiem lub uczestnikiem wydarzeń, które opisuje. Narracja może przybierać formę opisu lub opowiadania. Zależy to od tego czy na pierwszy plan przedstawienia wysuwają się zjawiska dynamiczne, rozwijające się w czasie, czy też zjawiska statyczne, rozwijające się przestrzeni. Narracja występuje w epice…
…, świata przedstawionego, postaci, tła zdarzeń, a równocześnie formowanie się osoby narratora i sytuacji narracyjnej. …
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)