Inne metody leczenia somatycznego Z innych metod leczenia somatycznego w nerwicach należy wymienić insulinę subkomatyczną, wstrząsy elektryczne, leki ogólnie wzmacniające, hydroterapię, masaże, gimnastykę.
Insulina subkomatyczną (tzn. taka, pod wpływem której chory na skutek obniżenia poziomu cukru we krwi znajduje się w stanie przymroczenia, ale nie traci całkowicie przytomności; towarzyszą temu zaburzenia wegetatywne, głównie zlewne poty), jak się zdaje, daje dobre efekty w nerwicach długotrwałych, z uporczywymi objawami wegetatywnymi, np. bólami głowy, brakiem łaknienia, bezsennością. Czasem daje ona pewną poprawę w nerwicach natręctw, które są najoporniejsze na leczenie.
Wstrząsy elektryczne, podobnie jak zapaści insulinowe (insulina komatyczna) i duże dawki neuroleptyków zalicza się do leczenia heroicznego i rezerwuje dla wielkiej psychiatrii. Gdy jednak w nerwicy dominującym objawem jest obniżenie nastroju, oporne na inne środki leczenia, wówczas wstrząsy elektryczne mogą przynieść poprawę,
Leki ogólnie wzmacniające, w rodzaju witamin, zastrzyków biostyminy, opotoniny, glukozy z witaminą C itp. znajdują dość szerokie zastosowanie w leczeniu nerwic. Bezsprzecznie mają one pewne działanie wzmacniające, ale głównie jednak sugestywne. Dzięki nim chory ma uczucie, że jest leczony (w niektórych warstwach naszego społeczeństwa wiara w zastrzyki jest jeszcze dość silna), a lekarz uspokaja swój niepokój, jaki budzi w nim własna bezsilność wobec objawów nerwicowych.
Hydroterapia jest jedną z najstarszych metod leczenia stosowanych w nerwicach, dziś może niesłusznie lekceważona. Wpływa ona korzystnie na układ wegetatywny, zwłaszcza na zaburzenia naczynioruchowe, które są przyczyną nerwicowych bólów głowy, serca, mrowienia i uczucia zimna w palcach rąk i nóg itp. Poza tym działa mobilizująco na chorego, zmniejszając neurasteniczne uczucie zmęczenia.
Masaże i zabiegi fizykoterapeutyczne, np. elektryzacje, są wskazane w porażeniach histerycznych, w kurczu pisarskim i w innych zaburzeniach ruchowych typu czynnościowego. Wprawdzie w przypadkach konwersji nie powinno koncentrować się na upośledzonej funkcji, ale jednak pewne zabiegi są konieczne, choćby dlatego, by chory nie miał poczucia, że się lekceważy jego główną dolegliwość.
Masaż ogólny i gimnastyka dają dobre wyniki, gdy chodzi o poprawę ogólnego samopoczucia, nabranie wiary we własną sprawność fizyczną i zmniejszenie zaburzeń wegetatywnych.
Wycieczki odrywają chorego choćby na krótko z nerwicorodnego środowiska, pozwalają mu spojrzeć na wiele spraw z pewnego dystansu, jaki daje zwykle kontakt z przyrodą, a poza tym działają ogólnie na poprawę samopoczucia fizycznego i psychicznego. Wysiłek związany z forsowniejszymi wycieczkami i ze sportem działa też na zasadzie wyładowania tłumionej agresji. Mobilizacja endokrynno-wegetatywna, związana z uczuciami negatywnymi, nie jest tu bezcelowa, lecz zużyta na wysiłek fizyczny.
(…)
… czynnościowych stanowi ważny czynnik wychowawczy zabawy. W przypadku chorych psychiatrycznych atmosfera zabawowa pozwala im przez wypróbowanie różnych form zachowania wrócić do normalnego życia, z którego zostali wytrąceni.
Stosunek uczuciowy do chorego
Już przed kilkunastu laty w raporcie Światowej Organizacji Zdrowia, poświęconym leczeniu zaburzeń psychicznych*, podkreślano, że z różnych metod leczenia…
… tak długo, póki jest ono możliwe, a leczenie zamknięte stosuje się jako ultimum refugiens. Poczucie bezpieczeństwa, jakie powinien stwarzać oddział psychiatryczny, zmniejsza nie tylko nerwicowy niepokój, lecz także nerwicowy egocentryzm.
„Drugie życie" oddziału psychiatrycznego a egocentryczna postawa chorego
Personel, szczególnie lekarski, ma tylko fragmentaryczny wgląd w to, co naprawdę dzieje…
… na siebie ma tę wyższość nad oddziaływaniem lekarza na chorego, iż tu obie strony — oddziałująca i poddawana oddziaływaniu — są połączone wspólnym losem, podczas gdy w psychoterapii strona oddziałująca jest zawsze reprezentantem świata ludzi zdrowych, w jakimś sensie lepszych, tych, którzy potrafią przystosować się do życia. Dlatego trudno nieraz lekarzowi przełamać nerwicowy egocentryzm chorego…
… bardzo męczącym. Każdy bowiem tylko do pewnego stopnia toleruje wiedzę o sobie.
Poznanie psychiatryczne jest bardzo probabilistyczne. Czasem wydaje się, że już uchwyciliśmy sedno sprawy, a w następnym spotkaniu cała koncepcja okazuje się fałszywa. Nie jesteśmy też w stanie ocenić efektów naszego leczenia. Uważamy, że poprawa jest wynikiem naszej psychoterapii, wstrząsów elektrycznych, insuliny, neuroleptyków…
… opór związany z mówieniem o sobie wobec większej liczby osób; pokonanie tego oporu nadaje większą siłę procesowi oczyszczenia. Oczywiście opór ten jest znacznie słabszy u ludzi z cechami histerycznej ekspresyjności. Psychiczny ekshibicjonizm jest dla nich nawet źródłem zadowolenia. Ludzie tacy zwykle dużo w grupie mówią o sobie i dążą do skoncentrowania uwagi innych uczestników grupy na własnej…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)