Ignacy Krasicki 1735-1801
- Urodził się w podupadłej na owe czasy rodziny magnackiej . Wybrano dla niego drogę kariery duchownej , dzięki której mógł zdobyć wysokie wykształcenie. - W okresie nauki w seminarium, nie prowadził zbyt ascetycznego życia, pobyt w stolicy umożliwił mu bywanie w miejscach spotkań ówczesnych artystów. Regularnie pojawiał się w salonie księżnej marszałkowej Barbary Sanguszkowej, który odwiedzało „najznakomitsze towarzystwo” .
-Po zakończeniu nauki w seminarium Krasicki został kanonikiem kijowskim, a następnie proboszczem przemyskim. Po otrzymaniu święceń kapłańskich wyruszył w podróż zagraniczną (do Rzymu) , by zgodnie z oświeceniowa modą dopełnić w ten sposób swoją edukację. - Powrócił do kraju bogatszy o wiele doświadczeń i znajomości z przedstawicielami najwyższych sfer rzymskich. Stał się człowiekiem światowym i nauczył się trudnej sztuki dyplomacji.
W czasie sejmu elekcyjnego zostaje sekretarzem interrexa - prymasa Władysława Łubieńskiego. Daje mu to możliwość z bliska obserwować stosunki panujące w wyższych sferach społeczeństwa polskiego, wtedy też zawarł bliższą znajomość ze Stanisławem Augustem Poniatowskim, a po koronacji został kapelanem „tego dziwnego króla”.
- Był zaangażowany w życie kulturalne i społeczne; prowadził redakcję słynnego „Monitora” - Dzięki poparciu króla w roku 1766 Ignacy Krasicki zostaje „ biskupem warmińskim , z tytułem księcia sambijskiego i godnością senatora”. Choć otoczenie, w którym się teraz znalazł królewski faworyt nie było mu zbyt przychylne, to jednak Krasicki szybko przekonał je do siebie.
- W czasie trwania konfederacji barskiej biskup warmiński, chcąc uniknąć zaangażowania, przebywał najpierw na Warmii, potem za granicą. - Po rozbiorze Krasicki został pozbawiony dochodów z dóbr kościelnych, otrzymywał pensję, która jednak nie zaspakajała jego wygórowanych potrzeb, co wpędzało go w ciągłe kłopoty finansowe. - Lubiąc bardzo podróże wybiera się na krótko do Białegostoku, po drodze, zatrzymuje się w Warszawie i uczestniczy w obiadach czwartkowych, podczas których prezentował fragmenty Myszeidy . Zostaje odznaczony Orderem Orła Białego. - Zostaje mianowany arcybiskupem gnieźnieńskim.
- Pisywał : poematy heroikomiczne, powieści: satyryczne, filozoficzno-obyczajowe, bajki i satyry
- Zwolennik klasycyzmu i racjonalizmu. Cechy: - Styl wyróżnia się klarowną składnią. - Stosowanie dialogu - poeta nie musiał za każdym razem wyrażać swojej opinii wprost, co mogłoby wprowadzić wrażenie pewnej monotonii.
(…)
… nie musiał za każdym razem wyrażać swojej opinii wprost, co mogłoby wprowadzić wrażenie pewnej monotonii.
- Środkiem artystycznego wyrazu jest najczęściej komizm - satyra demaskująca zło, bądź intelektualny dowcip, który wyrażał paradoksy ludzkiej egzystencji. - Utwory odznaczają się lekkością, ironią i humorem, co jest wynikiem umiejętnego ujęcia błahego tematu w stylu eposu rycerskiego.
-Twórczość…
… jest poematem heroikomicznym, czyli dłuższym utworem wierszowanym, fabularnym, będącym parodią poematów epickich, rycerskich. Charakterystyczną cechą tego gatunku jest komizm oparty przede wszystkim na kontraście pomiędzy rangą bohaterów, a sposobem ich działania i zachowania. Naruszenie obowiązującej w poetykach klasycznych zasady decorum tj. zgodności formy i treści (pisanie stylem podniosłym o sprawach…
… , czyli wojna mnichów. Poemat rozpoczyna się inwokacją , jak przystało na epos. Akcja skupia się wokół 2 zdarzeń występujących w każdym eposie: rady (tu jest to przygotowanie do dysputy) oraz bitwy (w którą przerodziła się uczona polemika). Powód sporu nie jest sprecyzowany, ale podobnie jak w poematach bohaterskich, wdały się w niego siły nadprzyrodzone, w tym przypadku- Jędza Niezgody, która nie mogła…
… jako śmieszny i infantylny.
Nieszczęsny małżonek podpisał intercyzę, z której po ślubie przyszło mu się z żalem i rozpaczą wywiązywać. Jego życie przewraca się zupełnie do góry nogami. Zafascynowana kulturą francuską małżonka bezmyślnie przenosi do dworku swego średniozamożnego męża obce i kosztowne wzory. Wpływ francuszczyzny wypiera dobre, swojskie, tradycyjne dobre obyczaje. Zastępuje je sentymentalizm…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)