To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
I Republika we Włoszech (1945-1994)- główne etapy w rozwoju wewnętrznym, sytuacja polityczna, upadek.
SYSTEM PARTYJNY I REPUBLIKI WŁOSKIEJ
był klasycznym systemem wielopartyjnym. Istniało w nim wiele ugrupowań politycznych. Rozdrobnieniu włoskiej sceny politycznej towarzyszył tzw. Syndrom kryzysów, jaki po dziś dzień odczuwają Włochy. Syndrom kryzysów oznacza nakładające się sprzeczności wynikające z kontrowersji wokół kształtu struktur społeczno- politycznych (kryzys modernizacji), stosunku do Kościoła i religii, rozdział dochodu narodowego. Ponadto przez cały czas występowały spory regionalne oraz pogłębiająca się przepaść między rozwiniętą ekonomicznie północą kraju a jego południem, zacofanym gospodarczo i społecznie. Konsekwencją tych kryzysów były zarówno podziały między partiami politycznymi, jak i frakcyjność wewnątrz poszczególnych ugrupowań.
Przez cały okres powojenny główne partie polityczne nawiązywały do trzech grup ideeowych:
laickiej ( to były partie takie jak: Włoska Partia Liberalna, Włoska Partia Republikańska oraz ruchy związane z niemarksistowską lewicą laicką na czele z Partią Radykalną); katolickiej ( do niej można podporządkować takie partie jak: Chrześcijańska Demokracja);
marksistowskiej takie jak: Włoska Partia Komunistyczna, Włoska Partia Socjalistyczna.
Charakterystyczną cechą włoskiego systemu partyjnego Pierwszej Republiki była dominacja partii chadeckiej. Bez względu na przesunięcia głosów w kolejnych wyborach parlamentarnych czy regionalnych chadecja była partią, która uzyskiwała największą liczbę głosów. Przyczyny tej sytuacji były różne m.in.: swoista „kolonizacja” państwa przez chadecję, podporządkowanie partii wielkiej liczby agend państwowych, umiejętność adaptowania się do różnych uwarunkowań i zmian wewnętrznych. W konsekwencji nie było jakościowej wymiany między większością rządową a opozycją. System partyjny Pierwszej Republiki Włoskiej można podzielić na kilka okresów rozwoju:
Rok 1944-45 to rządy tzw. Esarchii, czyli parytetowej koalicji sześciu partii, które narodziły się lub odrodziły w okresie ruchu oporu i uczestniczyły w Komitecie Wyzwolenia Narodowego, czyli komuniści, socjaliści, Partia Czynu, republikanie, chadecja, liberałowie. Lata 1946-47 to okres władzy koalicji trzech partii: chrześcijańskich demokratów, socjalistów, komunistów, które łącznie uzyskały 75% głosów w pierwszych wyborach powszechnych. Te dwa pierwsze okresy oznaczały więc system kooperacji partii, obejmujący wszystkie liczące się na scenie politycznej Włoch ugrupowania. Momentem przełomowym był rok 1948 kiedy to partia chadecka otrzymała 48,5% głosów. Nastąpił nowy układ sił partyjnych, który z mniejszymi lub większymi zmianami utrzymał się aż do lat 1990. Istotne w nim były zależności między wielkimi a małymi partiami z jednej i między wielkimi partiami z drugiej strony. W latach 1948-62 chadecja usiłowała tworzyć rządy samodzielne lub opierające się na koalicjach centralnych. Od 1963 r. zawiązała koalicję centrolewicową z socjalistami. Po wyborach regionalnych w 1975 roku musiano dopuścić do rządu komunistów w ramach wspólnej większości parlamentarnej, ale mogli tylko pośrednio w nim uczestniczyć. Komuniści w ramach tzw. Kompromisu historycznego, zmierzali do porozumienia z chadecją i socjalistami, a by w ten sposób przejąć współodpowiedzialność za rządy. Niepowodzenie tego przedsięwzięcia spowodowało, że komuniści zmienili koncepcje działania. Wysunęli idee alternatywy demokratycznej wobec rządów chadecji, zakładające porozumienie między siłami lewicy. Początek lat 1980 był powrotem do koalicji centrolewicowej z udziałem socjalistów. Stało się to możliwe po rezygnacji socjalistów z koncepcji tzw. Alternatywy lewicowej (1978) i zaakceptowanie współpracy z blokiem ugrupowań laickich i katolickich. Lata 1970 i 1980 były okresem pojawiania się na scenie politycznej Włoch nowych ugrupowań i ruchów politycznych: zielonych , pacyfistów, ruchów feministycznych.
(…)
…% posłów nowej kadencji stanowili debiutanci, reprezentujacy 3 oddzielne koalicje wyborcze- Sojuszu Postępu,Pakt dla Włoch oraz Sojusz na rzecz Wolności. (Gosp.- Rozpoczęto prywatyzację przedsiębiorstw państwowych, ograniczono deficyt budżetowy, zreorganizowano i ograniczono administrację państwową itp.)
Nowa ordynacja wyborcza doprowadziła do powstania nowej klasy politycznej, podczas gdy przedstawicieli…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)