HYDROLOGIAI OCEANOGRAFIA III. Obieg wody w hydrosferze (faza kontynentalna) Parowanie Parowanie (ewaporacja) jest procesem fizycznym, podczas którego ciecz zmienia swój stan skupienia przechodząc w fazę gazową. Powietrze, w którym znajduje się nienasycona para wodna, stykając się z powierzchnią wody i wilgotnymi powierzchniami ciał stałych (gleba, roślinność, śnieg, lód, zabudowa, itp.) powoduje proces dyfuzji, w którym cząsteczki pary wodnej odrywają się od mokrych powierzchni i przenikają do otoczenia całkowita wielkość parowania wody jest równa różnicy między ilością cząsteczek opuszczających powierzchnię czynną w kierunku atmosfery, a ilością cząsteczek powracających na tę powierzchnię Odwrotny przypadek, kiedy ilość cząsteczek, które zostały wchłonięte przez powierzchnię czynną przekracza ilość cząsteczek, które tę powierzchnię opuściły nazywa się kondensacją Proces parowania zachodzi z powierzchni jezior, rzek, bagien, roślinności, gleb, lodowców, pokrywy śnieżnej, nawierzchni wilgotnych dróg, a nawet kropli spadającego opadu W hydrologii pod pojęciem parowania wody należy rozumieć nie tylko proces zmiany stanu skupienia wody, ale także transport pary wodnej z powierzchni parującej. Wzrost temperatury powietrza prowadzi do wzrostu parowania i do większej zawartości pary wodnej w powietrzu W punkcie zwanym punktem potrójnym ciekła woda, para wodna i lód występują w stanie równowagi termodynamicznej t = 273,16 K (0,01°C) p = 631,163 Pa Ciepło uwolnione (680 kal) Uwalnianie ciepła utajonego Absorbowania ciepła* które sta je się ciepłem utajonym Woda paruje cały czas i to niezależnie od temperatury W temperaturze poniżej t - krzepnięcia mamy do czynienia z sublimacją (bezpośrednim przejściem z ciała stałego w stan gazowy) Ciepło parowania wody wynosi 2252,5 kJ/kg, z czego tylko 180ld/kg jest zużywane na zwiększenie objętości przy przejściu w stan pary (pokonanie ciśnienia powietrza; woda parując zwiększa swoją objętość 1650 razy) Punkt krytyczny opisuje parametry stanu, w którym nie trzeba dostarczać energii by przeprowadzić wodę w parę wodną t = 647,31 K (374,16 °C), p = 22,13 MPa Pozostała ilość energii służy do rozbicia powiązanych ze sobą cząsteczek wody w pojedyncze cząsteczki Warunkiem sine qua non parowania wody są: - obecność wody, która mogłaby parować różnica między maksymalnym ciśnieniem pary wodnej w temperaturze powierzchni parującej, a aktualnym ciśnieniem pary wodnej w
(…)
… określających ilość wody w podłożu, która może brać udział
w parowaniu (wilgotności gleby, struktury gleby)
- czynników fizjologicznych obejmujących całokształt procesów przejścia wody przez organizm
rośliny do atmosfery
Zmienność wielkości parowania na lądach pozwala wydzielić trzy typy hydrologiczne obszarów
lądowych
Parowanie terenowe w lądowej fazie cyklu hydrologicznego można określić jako
stopniowy…
… procesu parowania, ale
ponadto różnych procesów fizycznych, biologicznych i chemicznych
Całość zjawiska przechodzenia wody do atmosfery na danym obszarze nazywa się parowaniem
terenowym
Składnikami parowania terenowego są:
- parowanie z wolnej powierzchni wody
- parowanie wody opadowej zatrzymanej na powierzchni roślin i zwilżającej inne powierzchnie,
- parowanie z gleby
- transpiracja (łącznie…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)