To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Parowanie- w hydrologii parowanie określa się jako straty w bilansie wodnym. Wielkość parowania wyrażamy wysokością warstwy wody w mm, która przeszła do atmosfery. Wielkość parowania powierzchni wody mierzy się za pomocą ewaporometrów. Zasada pomiaru polega na określeniu ubytku ze zbiornika napełnionego wodą.
Parowanie terenowe- Pojęcie parowania terenowego obejmuje sumę całkowitej ilości wody, która przeszła z powierzchni lądowej do atmosfery. Wyróżniamy parowanie gleby bez pokrywy roślinnej, parowanie roślin(transpirację), parowanie z opadów i osadów wody, która zatrzymała się na fragmentach roślin i przedmiotów (intercepcję), parowanie wolnej powierzchni wodnej. Opisać parowanie terenowe roślin okopowych podczas okresu wegetacji.
W okresie wegetacji maksymalne parowanie w przypadku buraków cukrowych przypada na trzecią dekadę lipca podobnie jak i u ziemniaków średnio późnych. Ziemniaki wczesne swoje maksimum osiągają w pierwszej dekadzie lipca. Zauważyć można że przypada to na miesiące letnie. Jeśli chodzi o wartości minimalne parowania terenowego to we wszystkich przypadkach występuje ono na początku okresu wegetacji czyli od kwietnia do około pierwszej dekady maja jak i również na koniec okresu we wrześniu. zestaw 7 klimatycznych Europy wpływają przeszkody dla ruchu mas atmosferycznych w postaci równoleżnikowo rozmieszczonych masywów górskich. Klimatotwórcze znaczenie ma również szerokość geograficzna. Wpływa ona na zróżnicowane ilości opadów , niedosytów wilgotności oraz na temp powietrza PAROWANIE POWIERZCHNI WODNEJ-jest to wyznaczona na podstawie czynnika energetycznego i niedosytu wilgotności w warstwie powietrza nad wodą , wielkość parowania fizycznego. Rozkład miesięczny parowania wskaźnikowego na terenie Polski
Wartości parowania wskaźnikowego miesiącach od listopada do marca są niewielkie i wykazują małe zróżnicowanie. Największe wartości występują w okresie V-VIII. Najwyższe sumy parowania wskaźnikowego występujące z prawdopodobieństwem 95% i 90% stwierdzono w lipcu dla Tarnowa i Wrocławia a dla Poznania i Suwałk w czerwcu. Najniższe sumy parowania występują we wrześniu. Przebieg parowania terenowego z roślin zbożowych w różnych okresach wegetacyjnych Parowanie terenowe wykazuje zróżnicowany rytm przebiegu wielkości. Maksymalne wartości w przypadku roślin zbożowych przypadają na miesiące maj czerwiec. Spowodowane są wzmożonym parowaniem biologicznym przypadającym z reguły na kwitnienie roślin (okresy krytyczne gospodarki wodnej). Dla pszenicy ozimej wartości maksymalne przypadają na trzecią dekadę maja, dla jęczmienia jarego na pierwszą dekadę czerwca podobnie jak dla pszenicy jarej i mieszanki jarej - poplon. Owies swoje maksimum osiąga w trzeciej dekadzie czerwca. W przypadku wszystkich tych roślin minimalne wartości przypadają na początek i na koniec okresu wegetacji czyli na miesiące IV , IX.
(…)
… czyli na miesiące IV , IX.
TRANSPIRACJA (parowanie biologiczne) obejmuje proces przejscia wody do atmosfery za pośrednictwem roślin. Szczegolna role odgrywaja tu aparaty szparkowe przez które nastepuje wymiana powietrza. Transpiracja przebiega na podobnych zasadach jak parowanie fizyczne. Istotne zmiany wielkosci transpiracji wystepuja w okresie krytycznym potrzeb wodnych rosliny, który nastepuje podczas kwietnia. W tym okresie transpiracja może wielokrotnie przewyzszyc wielkosc parowania fizycznego.
Czynniki wpływające na wielkość parowania.
Promieniowanie słoneczne, energia w postaci ciepła parowania umożliwiająca przejście drobin z fazy ciekłej w gazową, temp powietrza, energia cieplna zmagazynowana w masie cieczy w przypadku ujemnych wartości bilansu promieniowania, wymiana ciepła z powierzchnią i atmosferą, ruchy…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)