ERAZM GLICZNER Prywatny nauczyciel książąt Słuckich Książki o wychowaniu dzieci bardzo dobre, pożyteczne i potrzebne, z których rodzicy ku wychowaniu dzieci swych naukę dołożną wyczerpać mogą - autor pierwszej na naszych ziemiach książki pedagogicznej w języku polskim (pierwszy poradnik wychowawczy dla rodziców); nie wspomniał ani razu o wychowaniu dziewcząt; Główne cele rozprawy Glicznera: przekonanie rodziców, że dzieci powinny rodzić się tylko z legalnych związków małżeńskich i że matki maja obowiązek karmić swoje niemowlęta i czuwać, aby nieodpowiednie postępowanie starszych oraz ich niebaczne słowa nie wywierały złego wpływu na wrażliwe umysły dziecięce
surowe wychowanie dzieci, jak najbardziej proste i proste ubieranie oraz bezwzględne karanie za wszelkie wykroczenia
wyroby rzemieślnicze mają na celu zabezpieczenie jedynie potrzeb materialnych człowieka; nauka szkolna uczy zarówno, w jaki sposób człowiek ma żyć na ziemi oraz jak ma przygotować się do życia przyszłego
wychowanie na dworach magnackich jest bardzo szkodliwe, ponieważ wypacza charaktery chłopców, demoralizuje, uczy ich rozpusty, zuchwalstwa, przewrotności, łotrostwa
zgadzał się na oddawanie synów szlacheckich na dwory pod warunkiem, że przedtem zdobędą w szkole nieco wykształcenia i poznają zdrowe zasady moralne Praktyczne rady dla rodziców: chłopiec powinien rozpocząć naukę już w 4 roku życia, bo w tym okresie dzieci mają pamięć „bardzo czystą” i łatwo się uczą, ponadto im wcześniej dziecko pójdzie do szkoły tym łatwiej uchroni się je od zepsucia;
nauka w pierwszych latach powinna ograniczać się do „obiecadła” i czytania krótkich sentencji moralnych;
gdyby chłopcy nie wykazywali należytej pilności , nauczyciel nie powinien żałować kija, aby im „sprawić wolą ku nauce”;
nie popierał nauczania w domach prze prywatnych nauczycieli; przestrzegał by rodzice nie oddawali synów pod opiekę byle jakiemu nauczycielowi, powinni zbadać jego poziom moralny oraz zorientować się w jego wykształceniu;
młody chłopak nie powinien zbyt wiele czasu poświęcać nauce, nie ma bowiem być uczonym, lecz człowiekiem czynu realnego; gdy ojciec dostrzeże, że syn zdobył już jakie takie wiadomości , powinien go skierować do jakiegoś urzędu albo do innej pracy, ożenić go odpowiednio w najbardziej dogodnym czasie i pomagać w budowaniu fundamentów samodzielnego życia.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)