To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
1) System rządów w latach 1926-1935.
2) Procedura i cel ustanowienia konstytucji kwietniowej.
3) Sejm i senat w konstytucji kwietniowej.
1) Okres rządów sanacji w latach 1926-1935 można podzielić na dwa podokresy: 1926-1929 oraz 1929-1935. W pierwszym obóz rządzący nie dysponował większością w parlamencie, co zmuszało go do współpracy z innymi ugrupowaniami politycznymi. Pewne pozory liberalizmu i legalizmu zostały wówczas zachowane. Jednocześnie jednak sanacja stopniowo ograniczała rolę parlamentu w rządzeniu krajem. Drugi okres charakteryzuje się już całkowitym przejęciem władzy przez sanację, która wprowadza w Polsce jawne rządy autorytarne. Polski autorytaryzm charakteryzował się tym, że wszystkie decyzje podejmowano za zgodą Piłsudskiego, ale on sam nie zajmował najwyższych stanowisk w państwie. Zaczęła się wówczas bezwzględna walka z opozycją oraz doszło do poważnego uszczuplenia autorytetu i roli sejmu. Cechy charakterystyczne polskiego autorytaryzmu:
dyktatura oparta na autorytecie jednostki sprawującej władzę
państwo jako największa wartość
silna władza wykonawcza
silny antyparlamentaryzm
brak wolności słowa, stowarzyszeń i zgromadzeń
zmuszanie społeczeństwa do bierności w życiu politycznym państwa
Głównymi cechami nowych rządów były: ograniczenie znaczenia parlamentu, wzrost roli prezydenta, rządu oraz powołanie stanowiska Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych. Mimo pozostawienia instytucji demokratycznych, cała władza i tak skupiła się w rękach Piłsudskiego - wchodził w skład rządu, kierował armią oraz miał decydujący wpływ na poczynania prezydenta. Natychmiast po przejęciu władzy rozpoczęto wprowadzanie zmian w konstytucji w kierunku wzmocnienia pozycji władzy wykonawczej. Zmiany te uchwalił sejm 2.VIII.1926 r. i zyskały one nazwę "noweli sierpniowej". Na mocy tej noweli prezydent miał prawo rozwiązać sejm i senat, a w okresie przerw między sesjami lub w okresie rozwiązania sejmu (pomiędzy kadencjami), mógł wydawać dekrety na mocy pełnomocnictw sejmowych. W świetle tej ustawy znacznie wzrosła rola prezydenta i rządu i stali się oni w swych poczynaniach bardziej niezależni od parlamentu. Drugim krokiem ku umocnieniu władzy Piłsudskiego stał się wydany 6.VIII.1926 r. dekret "O organizacji najwyższych władz wojskowych" w państwie. Stworzono urząd Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych, który nie był odpowiedzialny ani przed rządem, ani przed sejmem, a podlegał tylko prezydentowi. Stanowisko to objął sam Piłsudski, który jednocześnie kierował Sztabem Głównym. Piłsudski piastował również stanowisko ministra spraw wojskowych, którym był od przejęcia władzy aż do śmierci w V.1935 r. 32) Procedura i cel ustanowienia konstytucji kwietniowej.
(…)
… lat. Sejm sprawował funkcję ustawodawczą (ustalał budżet i nakładał podatki) oraz miał mieć kontrolę nad działalnością rządu: miał możliwość wystosowania żądania ustąpienia gabinetu lub ministra, pociągnięcia ich do odpowiedzialności konstytucyjnej, składania interpelacji, zatwierdzania corocznych rachunków państwowych, udzielania rządowi absolutorium, udziału w kontroli nad długami państwa.
Rozszerzono kompetencje Senatu: udział (jednak bez prawa do zapoczatkowania) w uchwalaniu wotum nieufności rządowi lub ministrowi, uchylanie zarządzeń wprowadzający stan wyjątkowy, a jego marszałek otrzymał zamiast marszałka Sejmu funkcje związane z zastępstwem prezydenta. Czynne prawo wyborcze posiadały osoby po skończeniu 30 lat, natomiast bierne po skończeniu lat 40. 1/3 liczby senatorów mianował prezydent, 2/3 miała…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)