Zwierzęta rzeźne w Starożytnym Egipcie 1. Bydło 2. Owce 3. Kozy 4. Trzoda chlewna (?) TORA: Wprowadzono także zakaz konsumpcji krwi, stąd też zwierzęta podczas uboju były skrwawiane. Jako przyczynę tego zakazu uznano przekonanie, że krew, która jest siedzibą duszy, nie może być spożywana. Nie jadano także pierworodnych zwierząt, lecz ofiarowywano je Bogu. Wyjątkiem były zwierzęta chrome i ślepe, które nie były przeznaczane na ofiarę, lecz zjadane przez ludzi. Nie wolno było również spożywać mięsa zwierząt upolowanych przez zwierzęta mięsożerne oraz padliny. Niedozwolone było także jedzenie tłuszczu zwierzęcego. W Księdze Kapłańskiej dokonano podziału zwierząt na czyste, czyli zdatne do spożycia o raz nieczyste, czyli niezdatne do spożycia. Do zwierząt czystych zaliczono parzystokopytne z wyjątkiem świni, ryby i zwierzęta rodzące się w wodzie. Nie nieczystych zaliczono z kolei zwierzęta nieparzystokopytne, zwierzęta czworonożne bez kopyt, zwierzęta żyjące w wodzie nieposiadające łusek i skrzeli oraz szereg ptaków, przede wszystkim drapieżnych. Za nieczyste uznano także płazy oraz gady. Specjalna policja- agoranomoi - nadzorująca sprzedaż mięsa na agorze . Mięso sprzedawane było w specjalnie wydzielonym budynku. Do dnia dzisiejszego zachowało się ponad 200 inskrypcji ze 120 miast świadczących o działaniu tej instytucji. W Rzymie od 367 roku p.n.e. edylowie kurulni (aediles curules) kontrolowali zarówno stan mięsa jak i obrót nim, oraz ubój i handel zwierzętami. Ponadto do ich zadań należało utrzymanie porządku w mieście i nadzór nad praktykami handlowymi, nadzór nad budowami i pracami publicznymi oraz nadzór nad porządkiem i bezpieczeństwem miasta. Edyl był to urząd sprawowanym przez rok, a wyboru i nominacji dokonywały komicja trybusowe. Edylowie mieli prawo skonfiskować zakwestionowane mięso. Rzeźnie lokalizowano w halach targowych np. w Rzymie macellum Livianum a w Pompejach macellum Augustinum . Ubój zazwyczaj poprzedzało ogłuszenie zwierzęcia, specjalne pomieszczenia przeznaczone do uboju bydła nazywano laniena . Mięso koni spożywane było sporadycznie i to głównie przez uboższe warstwy społeczne. W czasach rzymskich praktykowano również ubój przydomowy. W okresie Cesarstwa kompetencje edylów przejął prefekt miasta (prefectus urbi). • Wilkierz- uchwała władz miejskich lokowanych na prawie miejskim Jednym z pierwszych przykładów przepisów szczegółowych jest niezwykle daleko idące i nowoczesne rozporządzenie
(…)
… w
innych miastach, ich funkcjonariusze, np.: w Poznaniu nazywani byli cudzarami i stołowymi.
W roku 1811 w Księstwie Warszawskim powołano do życia Radę Lekarską, która miała nadzorować także produkty
pochodzenia zwierzęcego. Rada ta wyznaczała fizyków, do obowiązków których należało próbowanie mleka i śmietany
sprzedawanych na targach oraz oglądanie sprzedawanego mięsa.
Na Śląsku badanie mięsa powierzono lekarzom weterynarii w 1844 roku. W roku 1858 Zarząd Miejski
Wrocławia przejął administrację rzeźni z rąk cechu rzeźników. Pierwsze wprowadzenie badania trychinoskopowego we
wrocławskiej rzeźni to rok 1875. Od roku 1878 obowiązywało w nich jednolite prawo pruskie w zakresie badania mięsa i
zwierząt rzeźnych oparte na ustawie z 1868 roku. Oceną mięsa zajmowali się, zaakceptowani przez starostów lekarze
weterynarii I klasy, zaś nadzór nad targami spoczywał na barkach, wyznaczonych przez rejencje, powiatowych lekarzy
weterynarii.
Władze carskie Królestwa Kongresowego (Dekret Carski Królestwa Kongresowego 1820 r.) nakazały budowę
rzeźni w miastach, a w przypadkach koniecznych przewidziano stosowne subsydia państwowe. W okresie od roku 1830 do
1866 rzeźnie objęte były monopolem państwowym i podatkiem konsumpcyjnym. Później przeszły one ponownie pod
zarząd miejski. Organizacja służby zdrowia z roku 1838 („Instrukcja dla asesora weterynaryjnego przy Urzędzie Lekarskim
gubernialnym”) wskazuje lekarzy weterynarii jako odpowiedzialnych za nadzór nad ubojem i obrotem mięsa. W przypadku
ich braku, obowiązki policji targowej spoczywały na lekarzach medycyny. Ustanawiała ona również zasady uboju z
konieczności i nakładała…
… jest Friedriech Albert Zenker (1825-1895).
Skutkiem postępu parazytologii lekarsko – weterynaryjnej było stopniowe wprowadzanie obligatoryjnego badania mięsa i
zwierząt rzeźnych: Hiszpania (1859 r.), Portugalia (1863 r.), Prusy (1868 r.), Chile (1873 r.), Austro-Węgry (1888 r.), Włochy
(1890 r.), Norwegia (1892 r.), Rumunia (1893 r.), Szwecja (1895 r.), Rosja (1904 r.) i Stany Zjednoczone (1905 r…
… o higienie żywności, które
weszło w życie 3 lipca 1903 roku w Niemczech. Jego największe dzieło, podręcznik akademicki,
pt.: ”Lehrbuch fűr Fleischbeschauer”, wydany w Berlinie w roku 1892, stał się kanonem i podstawą nauczania higieny
środków spożywczych w wielu krajach, w tym także w Polsce.
…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)