Historia sztuki i architektury - Egipt i Grecja

Nasza ocena:

5
Pobrań: 854
Wyświetleń: 4466
Komentarze: 0
Notatek.pl

Pobierz ten dokument za darmo

Podgląd dokumentu
Historia sztuki i architektury - Egipt i Grecja - strona 1 Historia sztuki i architektury - Egipt i Grecja - strona 2 Historia sztuki i architektury - Egipt i Grecja - strona 3

Fragment notatki:

docx zajmuje 10 stron i zawiera wiadomości z przedmiotu Historia architektury i sztuki prowadzonego przez dr hab. Romana Nowackiego w Wyższej Szkole Bankowej we Wrocławiu.

Notatka zawiera opis architektury i sztuki Egiptu i Grecji. Zagadnienia w niej przedstawione poruszają następujące kwestie: grobowce, rzeźba i malarstwo, okresy w rozwoju architektury, pojęcia i słownictwo odnoszące się do architektury i
sztuki, elementy architektoniczne budowli, rozwój architektury i sztuki greckiej, trzy greckie porządki architektoniczne. Prócz opisów notatka zawiera również rysunki.

Notatka pozwoli na usystematyzowanie i uzupełnienie wiedzy z przedmiotu Historia architektury i sztuki. Umożliwi przygotowanie się do zajęć i egzaminu.


Grobowce.
W okresie Nowego Państwa (1550-1070r. p.n.e.) architektura uległa pewnym zmianom. Odstąpiono od wznoszenia piramid. Faraonowie zaczęli budować groby wykute w skale, ukryte w Dolinie Królów, na pustyni zachodniej, za skalistym zboczem, naprzeciw Tab.
Świątynie grobowe budowane w pewnym oddaleniu od grobów, na zachodnim brzegu Nilu, były manifestacją potęgi królewskiej. Największą i najlepiej zachowaną świątynią grobową jest świątynia królowej Hatszepsut, córki Totmesa I, po śmierci którego Hatszepsut panowała od 1504 - 1482 r. p.n.e.
Świątynia została wzniesiona na tarasach, podobnie jak pobliski zespół sepulkralny Mentuhotepa I z okresu Średniego Państwa. Ma bogatszy wystrój rzeźbiarski. Monumentalna brama na skraju doliny otwierała się na dziedziniec, przez który prowadziła w górę, ponad kolumnadę, rampa z malowanymi posągami sfinksów ustawionymi z obu stron. Rampa wznosiła się na duży taras obsadzony drzewami mirry. Taras zamknięty był głębokim portykiem. Przed jego filarami wznosiły się kiedyś posągi królowej. Za portykiem był dziedziniec otoczony podwójną kolumnadą, a w jego głębi granitowe wejście prowadzące do wykutego w skale sanktuarium Amona. W Abu Simbel, w górnym Nilu, Ramzes II wzniósł w XIIIw. p.n.e. swiątynię poświęconą bogom słońca. Amonowi-Re i Re-Horachte oraz bogu sztuki i rzemiosł Ptahowi, Ulokowana ona była w głębi skały. Jej front stanowią cztery wielkie świątynie, poświęconą bogini miłości Hathor i Nefretari. W jej fasadzie usytuowano sześć posągów. Dwa z nich przedstawiają królową, cztery Ramzesa.
Rzeźba i malarstwo.
W grobowcach egipskich umieszczano posągi zmarłych. Rzeźby te odznaczały się realizmem. Wiernie przestawiono głównie rysy twarzy postaci. Posągi zamurowywano w grobowcach, bądź ustawiano w świątyniach, w których odbywały się obrzędy religijne.
Posągi ustawiano przodem do oglądających. Jedne postacie stoją wysuwając do przodu lewą nogę, inne siedzą sztywno wyprostowane.
Władców i ich małżonki przedstawiano na tronach lub pozycji stojącej. Urzędnicy dworscy, pisarze, lekarze najczęściej siedzieli na ziemi ze skrzyżowanymi nogami. Monumentalne rzeźby stawiano wyłącznie władcą i niektórym dostojnikom dworskim.
Na bocznych ścianach bloku kamiennego, z którego zamierzano wykonać rzeźbę, szkicowano siatkę linii, które określały „odpowiednia” wielkość każdej części ciała. Podobnymi zasadami rządziły się sztuki pokrewne, malarstwo i relief. Starożytni artyści egipscy rozkładali postać ludzką na płaszczyźnie, aby ukazać typowe dla niej cechy. Oko przedstawiano frontalnie, natomiast czoło, nos i brodę ukazywano z boku. Układ nóg, w którym jedna, zwykle lewa, wysunięta była do przodu, umożliwiał ukazanie struktury nogi od biodra i pośladków w dół, czego nie można było zrobić

(…)

… danej epoki.
Układ elementów zestawionych przez budowniczego, według wymagań techniki budowlanej w określonym czasie jej rozwoju, tworzy konstrukcję budowlaną. Konstrukcja powinna bezpiecznie przenosić obciążenia wynikające z jej funkcji bez przekroczenia wytrzymałości materiału, z którego została wykonana.
Dawniej budowniczy był równocześnie architektem i konstruktorem, a często też kierownikiem…
… i ekonomiki, ich prawidłowe i harmonijne rozwiązanie w projektowanej budowli decyduje o randze dzieła i świadczy o umiejętności jego twórców.
Pojęcie architektury pochodzi od greckiego słowa „architekton” (główny budowniczy). Architektura jest sztuką kształtowania formy w powiązaniu z konstrukcją budowlaną w sposób, który organizuje przestrzeń niezbędne do zaspokojenia materialnych i duchowych potrzeb…
….
Ryzalit - wysunięta ku przodowi część ściany budynku, na całej jego wysokości.
Szkarpa - przyścienny filar (przypora), podpierający mury budowli, stosowany z zewnątrz
Sklepienie - konstrukcja budowlana o przekroju krzywoliniowym, wykonana z kamieni lub cegieł, zamykająca pomieszczenie od góry. Wyróżniamy kilka rodzajów sklepień: kolebkowe, krzyżowe, krzyżowo-żebrowe, gwiaździste, zwierciadlane. Rozwój architektury i sztuki greckiej
Po upadku kultury mykeńskiej i dłuższym okresie regresu, począwszy od VIII w. p.n.e. sztuka grecka zaczęła się dynamicznie rozwijać. Grecy odłączyli się od starych kultur egipskich i bliskowschodnich, wypracowali własne wyobrażenie o ludziach i bogach. Stworzyli nowy typ świątyni, w której perypter - wieniec kolumn, otoczył naos, w którym stał posąg bóstwa. Kolumnada otaczająca…
… do ekstremalnej lekkości i wyrafinowanej elegancji prowadzi do triumfu stylu jońskiego, który nie ogranicza się już wyłącznie do wnętrz budowli doryckich, lecz łamie monopol porządku doryckiego w Grecji, aby przejąć wiodącą kontrolę.
HISTORIA SZTUKI I ARCHITEKTURY …
… Perykles. Brali w niej udział architekci: Iktinos i Kallikrates oraz rzeźbiarz Fidiasz. Powstał wtedy projekt Akropolis uwzględniający budowę szeregu świątyń i miejsc sakralnych. (rzut poziomy Akropolis w Atenach)
W Panteonie - nowym doryckim sanktuarium poświęconym bogini Atenie Parteneos wprowadzono liczne korekty. Poszerzono budowle i zwiększono liczbę kolumn frontowych z 6 do 8. Po bokach było 17 kolumn (licząc ze skrajnymi kolumnami frontowymi). Wprowadzono także oktastylos z sześciokolumnowym drugim rzędem podpór. Naos został poszerzony z 12 do 19 metrów. Budowa została wzniesiona z białego marmuru pentelickiego. Sanktuarium poświęcone Atenie Partenon posiada liczne dekoracje plastyczne. Rzeźby tympanonów przedstawiają bogów i herosów, narodziny Ateny i jej walki z Posejdonem o panowanie…
... zobacz całą notatkę



Komentarze użytkowników (0)

Zaloguj się, aby dodać komentarz