To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
PRAWO KARNE Myśl karnistyczna XVIII-XX w. I. Humanizm prawniczy XVIII w. Przedstawiciele i postulaty Humanitaryzm narodził się na początku XVIII w. Zrodził go protest przeciwko okrutnemu systemowi prawa karnego opartego na Carolinie .
Niemcy Christian Thomasius - ojciec Oświecenie niemieckiego, ucieleśniał kierunek praktyczny na uniwersytecie w Halle.
Francja Encyklopedyści - Monteskiusz; J.B. Brissot de Warwille; J.P. Marat; Wolter Włochy Kajetan Filangieri - Nauka prawodawstwa Cesaro Beccari (1738-1794) - Dei delitti e delle pene (O przestępstwach i karach) K.F. Hommel - lipski uczony J. Sonnenfels - wiedeński uczony J. Soden, H.E. Globig, J.G. Huster Kara miała być określona ustawowo - nulle poena sine lege . Ścisłe określenie przez prawo, jaki czy uważa się za zabroniony - nullum crimen sine lege Podział przestępstw według Monteskiusza: - naruszające prawa religii - naruszające dobre obyczaje - naruszające spokój publiczny - naruszające bezpieczeństwo jednostek
Podział przestępstw według Filangieri: - przeciwko życiu - przeciwko honorowi - przeciwko własności - przeciwko wolności osobistej - przeciwko swobodom obywatelskim
II. Szkoła klasyczna w Niemczech (początek XIX w.) Immanuel Kant (1724-1804) - filozofię prawa karnego oparł na rygorystycznej nauce o moralności
- imperatyw kategoryczny - koncepcje wolności woli, prawa i kary
- za przestępstwo uznał każdy czyn, będący niemoralnym oraz szkodliwym dla przyjętych przez społeczeństwo zasad prawnych; konsekwencją jego popełnienia musiała być kara - odwet moralny Georg Hegl (1770-1831) - system filozofii prawa zbudował na bazie metody dialektycznej, która umożliwiła mu zbudowanie triady: 1. prawo - urzeczywistnienie rozumnej idei woli 2. przestępstwo - zaprzeczenie rozumnej idei woli 3. kara - odwet dialektyczny Kontynuatorzy: J. Abegg, K. Jarcke, A. Berner Anzelm Feuerbach (1775-1833) - twórca Kodeksu Bawarskiego z 1813r. - kara - odwet psychologiczny Kontynuatorzy: L. Almendingen, A. Bauer, Ch. Martin
Przedstawiciel szkoły klasycznej opierali się całkowicie na metodzie formalno-dogamtyczej . Podstawowe cechy szkoły klasycznej: - legalizm represji karnej [wynikał z realizacji zasady nullum crimen, nulla poena sine lege ] - postawa indeterministyczna - nadanie centralnego znaczenia teorii poczytania (imputacji) [przypisanie danego czynu określonemu sprawcy, co decydowało i jego winie i odpowiedzialności karne[ - dwutorowość nauki o winie oraz koncepcja celowej i proporcjonalnej do przestępstwa kary zastąpiona później, pod wpływem heglizmu, teorią odpłaty [podział na dolus i culpa ; teorie kary podzielono na: - absolutne (bezwzględne)
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)