Historia myśli ekonomicznej - Neoklasyczna ekonomia

Nasza ocena:

3
Pobrań: 147
Wyświetleń: 1344
Komentarze: 0
Notatek.pl

Pobierz ten dokument za darmo

Podgląd dokumentu
Historia myśli ekonomicznej - Neoklasyczna ekonomia - strona 1 Historia myśli ekonomicznej - Neoklasyczna ekonomia - strona 2

Fragment notatki:

Historia myśli ekonomicznej Historia myśli ekonomicznych ma bardzo daleko sięgające konotacje. Moim zadaniem  jednak, jest przedstawienie naczelnych nurtów tej myśli, to jest: szkoła klasyczna,  neoklasyczna, instytucjonalizm, keynesizm i monetaryzm. Szkoła klasyczna ekonomii  – to szkoła myślenia ekonomicznego zakładająca, że  gospodarka w długim okresie, jeżeli nie będzie się zakłócać jej funkcjonowania, zapewnia  rozwój w warunkach ogólnej równowagi ekonomicznej. Myśl ta została zapoczątkowana w  XVIII w., a jej główny rozkwit to wiek XIX. Za twórców szkoły klasycznej uznaje się  Williama Petty’e go z Anglii i P. Boisguilleberta z Francji. Ogólnie jej zasady zostały jednak  sformułowane przez Szkota Adama Smitha w publikacji „ The Wealth of Nations”  („ Badania  nad naturą i przyczynami bogactwa narodów” ), która ukazała się w 1776 r (w polskim  wydaniu 1954). Jedni z bardziej wyróżniających się klasyków to: John Stuart Mill, David  Ricardo, J. Sismondi, J.B. Say, P. Malthus, J. McCulloch, W. Senior; interesującym jest  również, że do dorobków ekonomii klasycznej nawiązywał Karol Marks.  Neoklasyczna ekonomia –  dorobek tej szkoły dotyczy metodologii, teorii produkcji,  konkurencji doskonałej i niedoskonałej, teorii pieniądza. Duży wpływ miała również w  metodach badań ekonomicznych: • Wprowadzenie momentu czasu do analizy cen i kosztów • Rozwój teorii koniunktury • Sprzęgnięcie teorii pieniądza z analizą realnych procesów gospodarczych Dzięki temu zwiększyło się znaczenie ekonomi w polityce i praktykach ekonomicznych.  Początek neoklasycznej ekonomii dały prace C. Mengera pt. „ Grundsätze der  Volkswirtschaftslehre”  z 1871 r. S. Jevonsa pt. „ Theory of   Political Economy”  z   1871r. i  L.M.E. Walrasa pt.  Éléments d'économie politique   pure.. .” z 1873–77 r. Za najwybitniejszych  przedstawicieli uważa się A. Marshalla, J.M. Keynesa. W Polsce zaliczają się do nich A.  Krzyżanowski, E. Taylor, E. Lipieński. Zakres czasowy tego nurtu to przede wszystkim wiek  XIX. Instytucjonalizm –  kładł największy nacisk na dokładne badania statystyczno- empiryczne istniejących instytucji społecznych, uważając, iż rzeczywistość ekonomiczna  może być właściwie zrozumiana i interpretowana jedynie w oparciu o analizę zmieniającej się  struktury istniejących instytucji. Myśl ta rozwinęła się w Stanach Zjednoczonych na początku  XX w, zapoczątkowana została przez Thorstein Bunde Veblena. Dużą role w  instytucjonalizmie odegrali również: J.R. Commons, W.C. Mitchell, a także J.M. Clark,  G. Myrdal. Keynesizm –  system poglądów ekonomicznych J.M. Keynesa, przyjmuje za możliwe  ... zobacz całą notatkę



Komentarze użytkowników (0)

Zaloguj się, aby dodać komentarz