To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
21.a Felix Vodička: Historia literatury. Jej problemy i zadania tradycja poetyki sięga czasów starożytnych, naukowa historia literatury zaczyna się od XVIII wieku;
bazą wyjściową badań historycznoliterackich są głównie wypowiedzi językowe o funkcji estetycznej;
poetyka + historia literatury = wiedza o literaturze.
I - obiektywne istnienie dzieł literackich, w których możemy śledzić zmiany w organizacji form literackich;
II - dążność do zbadania genezy dzieła literackiego, badania interwencji tendencji pozaliterackich w rozwój literatury (sposób, w jaki dzieło wyrasta z czasu, miejsca, autora, społeczeństwa);
III - zmiany wartości literackich, żywotność dzieł.
Zadania historii literatury: (bada dzieła literackie w związku z historycznymi faktami literackimi),
opis szeregów historycznych, do których włącza się dzieło. Skupia uwagę na zmianach rozwojowych. Ostatecznym celem dla historyka literatury jest poznanie zmian rozwojowych w obrębie zjawisk literackich, np. śledzi się rozwój liryki w literaturze narodowej - jak poszczególne elementy literackie są w danych utworach zorganizowane, jakie są ich wzajemne stosunki, jaka jest hierarchia;
dopiero przez fakt czytania dzieła dochodzi do jego estetycznej realizacji.
Struktura - zbiór trwałych i stałych elementów twórczości literackiej, niematerialny, istnieje w świadomości czytelników, przejawia się we wszystkich dziełach literackich.
Rozwój immanentny - rozwój spowodowany specyficznymi przyczynami leżącymi w samej istocie rozwijających się zjawisk. Wniósł go formalizm i strukturalizm.
Na każde dzieło i zbiór utworów patrzymy jak na całość zmierzającą ku określonemu celowi. Cel możemy poznać przez immanentną analizę stosunków elementów struktury, traktując poszczególne elementy dzieła literackiego jako środki użyte dla osiągnięcia celu, zawartego immanentnie w utworze.
Teleologiczny (celowy) punkt widzenia jest usprawiedliwiony gdy treści myślowe o realnych przedmiotach możemy sobie przedstawić jako chciane, tj. tam, gdzie możemy rozpoznać cel, dla którego osiągnięcia używamy różnych środków.
Teleologiczna forma poznania umożliwia obserwację wszystkich przejawów życia literackiego w sposób historyczny.
Teleologiczna interpretacja organizacji struktur i strukturalizm umożliwiają całościowe ujmowanie zjawisk literackich całego rozwoju literatury.
Analiza dzieł literackich: szczegółowa, nastawiona na każdy element, bo wszystko jest znaczące;
chcemy odkryć zasadę porządkującą, która stworzyła dzieło w celu osiągnięcia funkcji estetycznej;
jak wykorzystana została dźwiękowa strona języka (rym, rytm, eufonia, intonacja);
(…)
… wypowiedziane;
stwierdzanie wzajemnego stosunku materiału językowego i tematycznego do zabiegów artystycznych;
nie jest ważny spis zjawisk, a ich cel (zrozumienie ich powiązania).
Analiza musi się oglądać na tradycję literacką i znać tendencję rozwoju immanentnego.
Obiektywna analiza rozwoju struktur literackich:
analiza strukturalna dzieł literackich;
rejestracja zmian rozwojowych;
poznanie tendencji…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)